Για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει ένα.. βουνό καταπάνω του - Οι ευθύνες Τσίπρα και το πρόσφορο έδαφος που βρίσκει το ΚΙΝΑΛ
Κείμενο: Ολίβια Δανέζη
Βραδιά γεμάτη ειδήσεις και συμπεράσματα ήταν η χθεσινή για το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Το τελικό αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών του Κινήματος Αλλαγής δεν προκάλεσε από μόνο του έκπληξη.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν το προφανές φαβορί ενώ επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις για μάχη ψήφο με ψήφο μεταξύ Παπανδρέου και Λοβέρδου, με τον πρώην πρωθυπουργό τελικά να κερδίζει αυτό το άτυπο ''μπρα ντε φερ''.
Αυτό που πραγματικά σόκαρε και εντυπωσίασε, ήταν η μαζική προσέλευση ψηφοφόρων. Και οι έξι υποψήφιοι είχαν απευθύνει ισχυρό κάλεσμα. Εντούτοις η ανταπόκριση του εκλογικού κοινού ήταν τεράστια.
Για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της συμμετοχής αρκεί να σκεφτεί πως για τον αρχηγό του ΚΙΝΑΛ, ενός κόμματους του 8% με 9% ψήφισαν σχεδόν 300 χιλιάδες άτομα, ενώ το 2016 στην αντίστοιχη διαδικασία της Νέας Δημοκρατίας, ενός κόμματος που τρία χρόνια μετά έλαβε 39%, συμμετείχαν 400.000 ψηφοφόροι.
Αυτό από μόνο του καταδεικνύει κάτι. Οδηγεί στο συμπέρασμα πως για την πολιτική δεξαμενή του κέντρου και της κεντροαριστέρας, η εκλογή νέου αρχηγού του Κινήματος Αλλαγής αποτέλεσε και αποτελεί ζήτημα μείζονος πολιτικής σημασίας και βαρύτητας.
Από εκεί και πέρα, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι ψάξουμε να βρούμε ποιες συνθήκες ανέδειξαν σε πολιτικό συμβάν τέτοιου μεγέθους την εσωκομματική διαδικασία του ΚΙΝΑΛ.
Είναι προφανές πως η πολιτική δεξαμενή στην οποία αναφερθήκαμε, είναι βαθύτατα προβληματισμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Κουμουνδούρου εδώ και σχεδόν 2,5 χρόνια προσπαθεί να ασκήσει... κάτι σαν αντιπολίτευση, αποτυγχάνοντας όμως σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχει σαφής συνθήκη που χαρακτηρίζει προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα ως έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης πλήρως αναποτελεσματικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 και μετά, όταν και ηττήθηκε παταγωδώς από την ΝΔ σε Ευρωεκλογές και Εθνικές Εκλογές, όχι απλώς δεν μπόρεσε να μειώσει την ψαλίδα και να πλησιάσει εκ νέου την Νέα Δημοκρατία, αλλά αντιθέτως βλέπει τα δικά του ποσοστά να μειώνονται περισσότερα από αυτά του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο λόγω του θεσμικού του ρόλου θα έβγαζε περισσότερο νόημα να φθείρεται δημοσκοπικά.
Ακόμα και στην προσωπική σύγκριση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αλέξη Τσίπρα, τα νούμερα είναι συντριπτικά. Ο νυν πρωθυπουργός διαθέτει ένα ποσοστό αποδοχής που ξεπερνά το 35%, ενώ σε όλες τις έρευνες ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ παρατηρεί πως τον περνά ακόμα και η απάντηση ''κανένας'' στην ερώτηση για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό.
Προκύπτει λοιπόν ένα απολύτως εύλογο συμπέρασμα, κατά το οποίο η στρατηγική που Αλέξης Τσίπρας εφαρμόζει έχει αποτύχει πλήρως. Αυτό είναι το μήνυμα που του εστάλη κατά την προχθεσινή διαδικασία νέου αρχηγού του ΚΙΝΑΛ.
Επιβεβαιώθηκε δηλαδή η υπόθεση εργασίας κατά την οποία μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του κέντρου και της κεντροαριστέρας ψάχνουν νέο... σπίτι και νέο κόμμα έκφρασης της πολιτικής τους πεποίθησης, όντες έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ακριβώς όπως άφησαν μέσα... σε μία νύχτα το ΠΑΣΟΚ το 2012.
