Εστω καί ούτως εχόντων τών πραγμάτων, οφείλουμε νά γίνουμε κήρυκες υπέρ τής ενότητος. Δέν είμαστε ακόλουθοι τής υποταγής αλλά ούτε καί υποταγμένοι στήν ορμή τής οργής.
Αν αυτοί πού θά έπρεπε νά καταλαβαίνουν δέν αντιλαμβάνονται, εμείς χωρίς τήν περιβολή τής εξουσιαστικής δυνατότητος, θά αποδείξουμε ότι κατανοούμε τό ολέθριο τών διχασμών.Γράφω αυτό τό κείμενο ένα έτος μετά τά γεγονότα στήν Ουάσιγκτον, στόν λόφο τού Καπιτωλίου καί λίγες ώρες μετά τήν εκφορά διχαστικού λόγου από τόν Γάλλο Πρόεδρο κύριο Emmanuel Macron.
Δέν είμαι άνευ όρων καί ορίων λάτρης τής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας κυρίως όταν αυτή καταπνίγει τήν αμεσότητα τής λαικής εκφράσεως υπό τήν συντριπτική κάλυψη τής ''αλαθήτου'' επενέργειας τών αντιπροσώπων έναντι τών αντιπροσωπευομένων.Πιστεύω όμως ότι αν η αντιπροσωπευτική δημοκρατία θεωρηθεί ως εφαλτήριο γιά διεκδίκηση περισσότερης αμεσότητας καί ελευθερίας, τότε αξίζει νά προσπαθήσουμε νά αξιοποιήσουμε τίς όποιες δυνατότητες διανοίγονται...
Γι αυτό αρνούμαι τήν οποιαδήποτε εκτροπή πρός τό χάος καί διεκδικώ τήν ανάταξη τού Κράτους Δικαίου υπό άλλους καλλίτερους θεσμικούς κανόνες.Ενότητα λοιπόν τών κοινωνικών δυνάμεων ως προυπόθεση ανασυντάξεως τών παραγόντων τής Πολιτείας.
Δέν θά ρίξουμε λάδι στήν φωτιά.Θά χρησιμοποιήσουμε τό έλαιον ως φάρμακο επί τών ήδη υφισταμένων πληγών μας.
* Dr Κωνσταντίνος Αντωνάκης
