Οι σκέψεις του Ανδρέα Λοβέρδου για το μέλλον του και τα δύο φημολογούμενα σενάρια
NEWSROOM
Γρίφος για γερούς λύτες φαίνεται πως αποτελεί το πολιτικό μέλλον του Ανδρέα Λοβέρδου, με το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στις 20 Νοεμβρίου να σχεδιάζει να αποκαλύψει τα σχέδια του σχετικά με το πως θα κινηθεί πολιτικά στο εγγύς μέλλον.
Σημειώνεται ότι προ ημερών ο κ. Λοβέρδος μιλώντας στην Απογευματινή της Κυριακής είχε πεί: «Στις 20 Νοεµβρίου, στο Πνευµατικό Κέντρο του ∆ήµου Αθηναίων, θα κάνω µια οµιλία θέσεων. Θα εκθέσω τις απόψεις µου για τα µεγάλα ζητήµατα της Ελλάδας, αλλά και για διεθνή θέµατα, ειδικά µετά τις ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Και αµέσως µετά, τον ∆εκέµβριο, θα γνωρίζετε την πολιτική επιλογή µου. Αν µπορώ να περιγράψω τον εαυτό µου τώρα που µιλάµε, σας λέω ότι η ευθύνη και οι υποχρεώσεις µου απέναντι στην πατρίδα και τους συµπολίτες µου µε κρατούν απολύτως ενεργό».
Τα σενάρια που εξετάζονται
Επί του παρόντος δύο σενάρια φαίνεται πως συλλέγουν τις περισσότερες πιθανότητες. Το πρώτο αφορά την ίδρυση κόμματος που θα τοποθετείται στο κέντρο και θα εμπεριέχει πρώην (ίσως και νυν) στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Μία νέα πολιτική δύναμη δηλαδή που θα δώσει τη πρώτη της μάχη στις επερχόμενες Ευρωεκλογές.
Το δεύτερο σενάριο θέλει τον Ανδρέα Λοβέρδο να περνάει την πόρτα του κτιρίου της Νέας Δημοκρατίας στην Πειραιώς και να αποδέχεται το φημολογούμενο προσκλητήριο του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος στη προσπάθεια του να υπερκυριαρχήσει στον χώρο του κέντρου, κάνει ότι μπορεί για να εντάξει στελέχη αυτού του χώρου στην ΝΔ. Ιδίως από την στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην συγκεκριμένη πολιτική δεξαμενή δυσκολεύονται πολύ να ασκήσουν επιρροή.
Ωστόσο όσο γράφονται αυτές οι γραμμές το πρώτο σενάριο συλλέγει περισσότερες πιθανότητες καθώς Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη στις τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφουν πτήσεις εξαιρετικά χαμηλές. Αμφότερα τα δύο κόμματα δεν αθροίζουν ούτε 25%, γεγονός που πείθει τον Ανδρέα Λοβέρδο πως μία νέα καθαρά κεντρώα δύναμη μπορεί να χτυπήσει στα αντανακλαστικά της συγκεκριμένης πολιτικής δεξαμενής η οποία ολοφάνερα ζητά τρόπο έκφρασης και πολιτικής διαφυγής.
