Γιώτα Γιαννοπούλου | 04/12/20
Όταν γίνεσαι γονιός είναι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα , σπάνιο αγαθό και θείο δώρο. Είναι ένα ταξίδι με πρωτόγνωρες εμπειρίες που οι άνθρωποι δεν το έχουν ζήσει και όταν το ζουν δημιουργούνται συναισθήματα περίεργα που δεν έχουν ξαναζήσει.Όταν μπαίνεις σε αυτή την διαδικασία, σε αυτό το ταξίδι , σε αυτό τον ρόλο μπαίνεις σε μια διαδικασία που δεν σκέφτεσαι πια τον εαυτό σου, σκέφτεσαι για τρεις ή τέσσερις ή για περισσότερους. Η καθημερινότητα σου αποκτά άλλη δραστηριότητα, άλλη ευθύνη, άλλη δυσκολία αλλά και σίγουρα μια άλλη μαγεία.
Είναι ένας ρόλος που πρέπει να διατηρηθεί για όλη την ζωή, είναι ένα πολυσύνθετο βίωμα. Και επειδή η ίδια η ζωή είναι πολυσύνθετη, αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποιες φορές οι γονείς να τείνουν να κάνουν λάθη εξαιτίας της πίεσης της καθημερινότητας.Ορισμένες φορές χάνουν την υπομονή τους ή την επιμονή τους ή να συμπεριφέρονται διαφορετικά στο ένα παιδί σε σχέση με το άλλο. Το τελευταίο εαν το καλοσκεφτείς-συμβαίνει αρκετές φορές και σε αρκετές οικογένειες. Τι φταίει ? Φταίει ίσως ο διαφορετικός τρόπος ή ο χαρακτήρας του γονιού ή του παιδιού , φταίνε τα οιδιπόδεια συμπλέγματα που κουβαλάνε οι ίδιοι γονείς από την παιδική τους ηλικία, φταίει ίσως η ταύτιση των χαρακτήρων, των συμπεριφορών που ίσως ένας γονιός κάνει με το ένα του παιδί από τα δύο ή από τα τρία.Εκεί ξεκινά και ο διαχωρισμός των παιδιών.
Πολύ πιθανόν οι γονείς να έχουν αδυναμία σε ένα παιδί αλλά να μην καταλαβαίνουν. Όπως και να έχει σίγουρα μια τέτοια κατάσταση δημιουργεί κάποια προβλήματα τόσο στην σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών , όσο και στην σχέση μεταξύ των τελευταίων,είτε αυτά είναι από την μεριά του <<παραμελημένου >> είτε του <<ευνοημενου>>παιδιού.Με αποτέλεσμα αυτό να δημιουργεί προβλήματα στις συμπεριφορές των παιδιών ή να αναπτύσσουν λάθος χαρακτήρες.
<<Τα παραμελημένα παιδιά>>νιώθουν οτι δεν ανήκουν στην οικογένεια τους.Μπορεί να επηρεάσει ακόμα και την σχέση των αδερφιών τους,δεδομένου ότι ίσως αισθάνονται ζήλια ή πίκρα απέναντι τους.Προσπαθούν να βρουν τρόπο να αποδείξουν οτι είναι και αυτά εκεί ότι ανήκουν στην οικογένεια τους παραδείγματος χάριν γίνοντας οι καλύτεροι μαθητες στο σχολείο, ή μπορούν να αναπτύξουν μια απαθή στάση και να δημιουργούν <<τον δικό τους κόσμο>> να κλειστούν στον εαυτό τους σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από την πληγή που τους προκάλεσε η δε αμερόληπτη αγάπη των γονιών τους.
Από την άλλη πλευρά τα πιο<<ευνοημένα παιδιά>> κατ επέκταση τα αγαπημένα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν εγωϊστική συμπεριφορά ή να σκέφτονται περισσότερο τον εαυτό τους παρά τους άλλους. Η <<επιπρόσθετη>> αγάπη δημιουργεί αυτή την συμπεριφορά και κάνει αυτά τα παιδιά να θεωρούν ότι οι ανάγκες τους πρέπει να προηγούνται των άλλων.Αυτό όμως το γεγονός θα οδηγήσει σε τεράστια απογοήτευση αυτά τα παιδιά γιατί όταν θα βγούν στην κοινωνία κανένας δεν θα τους συμπεριφερθεί όπως οι γονείς τους με την ίδια εύνοια.
Το κυριότερο ζήτημα είναι να έχουν οι γονείς την επίγνωση των πράξεων τους και να προσφέρουν αμερόληπτα όλη τους την αγάπη και την στήριξη στα παιδιά τους, να έχουν καλύτερη επικοινωνία με τα παιδιά τους.Θα πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά γιατί προσεγγίζουν διαφορετικά το ένα παιδί από το άλλο,ώστε να μην δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.Τα παιδιά ενδιαφέρονται όταν οι γονείς συμπεριφέρονται άδικα σε κάποιο παιδί και συνήθως αυτό συμβαίνει χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση.
