Τις τελευταίες ημέρες  ακούγονται διάφορες θεωρίες συνωμοσίας για τον περίφημο ιό που ταλανίζει  ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όλοι μιλούν για έναν αόρατο εχθρό, για έναν αμείλικτο πόλεμο, ίσως για τον γ’ παγκόσμιο.

Αθανασία Σώσκου | 02/04/20

Διάφορα ψιθυρίζονται και λέγονται .Όλοι αναρωτιούνται για τον υπαίτιο αυτής της πρωτόγνωρης  κατάστασης. Ευθύνονται οι Κινέζοι  ; Οι φεουδάρχες ; Οι τραπεζίτες; Οι Εβραίοι ….ποιος; Απειλείται  η γη από έναν αφανισμό εξαιτίας της κλιματικής  αλλαγής και επιβάλλεται  η μείωση του πληθυσμού; Τι συμβαίνει τελικά; Ποιος θα μας απαντήσει;  Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αμήχανη προσπαθεί να δώσει  απαντήσεις και εργάζεται πυρετωδώς μαχόμενη τον αδυσώπητο χρόνο για να δαμάσει  τον ύπουλο και άγνωστο  κατακτητή που με ασύγκριτη σφοδρή ταχύτητα  καταλύει θάλασσες,  ηπείρους  και  σύνορα και επιβάλει την ασύμμετρη παρουσία του λάθρα, χωρίς να  γίνεται αντιληπτός από κανέναν. Ο άνθρωπος στέκεται ανήμπορος να κατανοήσει  την αλήθεια, να πράξει και να αμυνθεί. Προσπαθεί μόνο να κερδίσει λίγο χρόνο για να οργανωθεί, να οχυρωθεί  και να τον απωθήσει από την οικία του, την πόλη του ,τη χώρα του.

Παράλληλα , αδημονεί καθημερινώς  για κάποια είδηση που  θα του επιτρέψει να ελπίζει για την εύρεση ενός όπλου που θα τον βοηθήσει να τον πολεμήσει.  Όλα μοιάζουν μάταια, φαίνεται ότι η μάχη αυτή  θα είναι  αργή ,οδυνηρή και ατέρμονη με συνεχείς αναζωπυρώσεις, μικρές ανάπαυλες..πράγμα λογικό καθώς δεν γνωρίζουμε τον εχθρό, τουλάχιστον ,όχι επαρκώς!  Ας προσπαθήσουμε λίγο να αναλύσουμε τη συμπεριφορά του και να την αποκωδικοποιήσουμε ,όσο γίνεται βέβαια . Μια απειροελάχιστη ταπεινή προσέγγιση  χωρίς  να ξεχνάμε ποτέ  πόσο αδαείς  είμαστε ενώπιον  της σοφίας και της γνώσης της  επιστήμης και του σύμπαντος. Με τι μοιάζει; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του; Αδιαμφισβήτητα είναι ταχύς, δεν οριοθετείται  και δεν διακρίνει  φυλές ,κοινωνικές τάξεις, αξιώματα, ηλικίες ,γένη. Ακόμη, έχει την ικανότητα  να πολλαπλασιάζεται  και να δηλώνει την παρουσία του σε πολλά μέρη ταυτόχρονα, χωρίς  όμως να είναι ορατός.

Εμφανίζεται με πολλές και συγκεχυμένες   μορφές ,έτσι ώστε να μας ξεγελάει. Σπέρνει τον φόβο, τον πανικό και την αγωνία. Κλονίζει την πίστη μας , δοκιμάζει τις αντοχές μας, τις ανθρώπινες  σχέσεις  και  μας χαλιναγωγεί . Είναι διπρόσωπος , άλλοτε συμπεριφέρεται ήπια, και άλλοτε παρουσιάζει  μια άπληστη, αδηφάγα ανελέητη συμπεριφορά.  Από την άλλη πλευρά ,εμείς που αντιτάσσουμε το μοναδικό  όπλο που έχουμε την παρούσα στιγμή, την απομόνωση. Μια πολύτιμη απομόνωση για να σκύψουμε πάνω από την παλιά ζωή μας και να αναλογιστούμε τα δικά μας λάθη, που είναι πολλά και με θλίβουν.

Άπληστα, ανικανοποίητα  όντα, μη σεβόμενα τον συνάνθρωπό μας, χωρίς  αξίες, και ιδανικά. Με πρόσχημα την ελευθερία  και με όχημα την κακή χρήση της πολύτιμης κατά τα άλλα τεχνολογίας,  έχουμε εισβάλει  λαθραία  σε ξένα σπίτια και ζωές  καταστρατηγώντας όρια και αρχές υποκύπτοντας σε κάθε είδους πειρασμού. Υποχείρια της κατανάλωσης και της παραπληροφόρησης  μετατραπήκαμε σε έρμαια  μιας ασύδοτης και χωρίς όρια ζωής. Εγκλωβισμένοι στο «φαίνεσθαι» και απομακρυσμένοι από το «είναι» έχουμε παγιδευτεί  και αποπροσανατολιστεί. Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι αν τελικά είναι ο ιός πιο επικίνδυνος από εμάς τους ίδιους ή  αν τελικά  έχουμε πολλές ομοιότητες.  Ας αφήσουμε τις θεωρίες συνωμοσίες στην άκρη  και ας κάνουμε την αυτοκριτική μας  με σκοπό να χαλιναγωγήσουμε τα πάθη μας  και να επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή μας με αφορμή έναν ιό που μας προσφέρει  μέσα σε όλα τα δεινά ,περισσότερο χρόνο.

Εξάλλου υπάρχουν οι ειδικοί  μες τις κατάλληλες  γνώσεις  για να ασχοληθούν με αυτόν. Σε ατομικό όμως επίπεδο έχουμε χρέος να εργαστούμε με σκοπό την αυτοβελτίωση. Ο ιός  αργά ή γρήγορα θα φύγει, όπως πάρα πολλοί ιοί του παρελθόντος. Θυμηθείτε τον λοιμό των Αθηνών, την χολέρα , την πανούκλα, τον τύφο, την ισπανική γρίπη, τον  έμπολα και άλλους πολλούς. Πολλούς αιώνες πριν   ο Σοφοκλής στο α’ στάσιμο της Αντιγόνης  εμπερικλείει με απλά και συνοπτικά λόγια μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες για τον ΑΝΘΡΩΠΟ,που κορυφώνεται στην γ’στροφή.

ΧΟΡΟΣ:

Ένας τον άλλο δίδαξε λαλιά,355

τη σκέψη, σαν το πνεύμα των ανέμων,

την όρεξη να ζει σε πολιτείες·

πώς να γλιτώνει το χαλάζι μες στ᾽
αγιάζι,

την άγρια δαρτή βροχή μέσα στον κάμπο,

ο πολυμήχανος· αμήχανος δε θ᾽
αντικρύσει360

τα μελλούμενα· το χάρο μόνο

να ξεφύγει δεν μπορεί·

μόλο που βρήκε ψάχνοντας και γιατρειές

σ᾽ αγιάτρευτες αρρώστιες.