Η ψηφιακή εποχή είναι μια πραγματικότητα και όλοι μας οφείλουμε να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες.

Βάια Λαμπροπούλου | 19/02/20 - 20.00

Τα δίκτυα κοινωνικών μέσων έχουν γίνει ζωτικά κανάλια για τις καθημερινές αλληλεπιδράσεις όλων μας. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν με άλλες προσλαμβάνουσες και χειρίζονται με άνεση τα τεχνολογικά μέσα. Οι γονείς οφείλουν να είναι το άγρυπνο μάτι στις συναναστροφές του παιδιού τους καί στην ψηφιακή ζωή τους. Σημαντική παράμετρος είναι η σχέση των γονέων με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις κοινωνικές αναπαραστάσεις τους για αυτά.

Οι γονείς - από τους οποίους το 75% χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης – τα μετατρέπουν ως πηγή για πληροφορίες σχετικά με θέματα που απασχολούν τη γονεϊκότητα και αναζητούν κοινωνική υποστήριξη, μοιράζονται προβληματισμούς, αλλά και προβλήματα προσωπικά, επαγγελματικά και οικογενειακά και λαμβάνουν υποστήριξη και συμπαράσταση, διατηρούν επαφή με την οικογένεια και τους φίλους τους. Μοιράζονται απόψεις, χαρές και προβλήματα των παιδιών τους και συμμετέχουν σε ομάδες για να κατανοήσουν τί είδους  εφαρμογές είναι αυτές που ασχολούνται τα παιδιά τους . Τα δίκτυα κοινωνικών μέσων φιλοξενούν ένα ευρύ φάσμα ανθρώπινων εμπειριών βοηθούν τους ανθρώπους να συνδέονται μεταξύ τους τόσο στις καλές όσο και στις κακές στιγμές. Οι γονείς είναι ιδιαίτερα πιθανό να προσπαθήσουν να ανταποκριθούν στα καλά νέα που δημοσιοποιούν οι διαδικτυακοί φίλοι, να απαντούν στις ερωτήσεις που θέτουν ή να λαμβάνουν υποστήριξη μέσω ηλεκτρονικών δικτύων(Hong and Na, 2017).  Η πλειοψηφία των γονέων συμφωνεί ότι προσπαθούν να ανταποκριθούν και σε κακές ειδήσεις που δημοσιοποιούνται. Λίγοι είναι οι γονείς που λένε ότι αισθάνονται άβολα όταν την πληροφόρηση για τα παιδιά τους την μοιράζονται άλλα μέλη της οικογένειας ή φροντιστές στα κοινωνικά μέσα. (Levy et al, 2014).

Η αρνητική επίδραση των κοινωνικών μέσων στην ψυχολογία των γονέων είναι μεγάλη. Οι γονείς πιστεύουν ότι οι ιστότοποι κοινωνικών μέσων δημιουργούν μη ρεαλιστικές και ανέφικτες προσδοκίες για οικογενειακή ζωή( Assarson et al, 2011). Οι περισσότεροι από ένας στους πέντε γονείς (22%) ανέφεραν ότι προσπερνούν blogs σχετικά με θέματα παιδιών διότι τους έκανε να αισθάνονται ανεπαρκείς, ενώ το 23% δήλωσε ότι τους έκανε να αισθάνονται "κατάθλιψη"(Assarson et al, 2011).Για το 40% των 1000 μαμάδων που ερωτήθηκαν, οι εξιδανικευμένες εικόνες της γονικής μέριμνας και η υπερβολική συμμετοχή συμβάλλουν στην ανησυχία μεταξύ των νέων γονέων, ενώ το 26% κατηγορεί τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης για την αύξηση των επιπέδων κατάθλιψης. Και ενώ πολλοί γονείς συνδέονται με τα κοινωνικά μέσα για να αισθάνονται πιο συνδεδεμένοι με άλλους γονείς, το 10% δήλωσε ότι αισθάνθηκαν ότι κάποιες περιοχές κοινωνικών μέσων θα μπορούσαν να κάνουν τους νέους γονείς να αισθάνονται πιο απομονωμένοι(Assarson et al, 2011). Η κρίση και η απογοήτευση υπάρχουν στην νέα πραγματικότητα  και είναι σχεδόν αναπόφευκτο το ένστικτο οι γονείς να κάνουν συγκρίσεις μεταξύ της προσωπικής τους ζωής και της ζωής των άλλων, έστω και αν οι άλλοι ψεύδονται στην κινητικότητά τους στις πλατφόρμες(Boyd et al, 2018).

Η δραστηριότητα του Facebook συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα γονικού άγχους. Οι σχετικές συγκρίσεις με άλλες οικογένειες μέσω των κοινωνικών μέσων σχετίζονταν με περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ των γονέων και υψηλότερα επίπεδα μητρικής κατάθλιψης(Boyd et al, 2018).

Αν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήρθαν ως κατάρα ή ευλογία είναι ένας προβληματισμός προς επίλυση.