Η τελευταία φορά που ασχολήθηκα με το περιβάλλον ήταν το 1990.
Ήταν η χρονιά που έκαναν απεργία οι καθηγητές και δώσαμε πανελλαδικές μέσα στον Ιούλιο. Θέμα πανελλαδικών «Το περιβάλλον». Έγραψα 11 σελίδες έκθεση κι όλοι μου έλεγαν ότι κανείς δε θα ασχοληθεί κατακαλόκαιρο. Διαψεύστηκαν όλοι. Πήρα τον καλύτερο βαθμό στο Λύκειό μου τότε. Έκτοτε εγώ και το περιβάλλον δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις. Τον τελευταίο χρόνο παρακολούθησα κάποια ντοκιμαντέρ σχετικά με το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή τα οποία με ταρακούνησαν λιγάκι. Ύστερα ήταν και η 16χρονη Σουηδέζα Γκρέτα Τούνμπεργκ που με συγκίνησε.
Δεν μπορώ να κάνω κάτι από τη μεριά της επιστήμης, της τεχνολογίας, της βιομηχανίας και των αρχηγών χωρών. Δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε τη δύναμη. -Ανήκω ξέρετε στη γενιά των καναπεδόφιλων- . Μπορώ όμως να δω τι μπορώ να αλλάξω στο δικό μου μικρόκοσμο και ποιους μπορώ να επηρεάσω . Αλλαγή τρόπου ζωής λοιπόν. Αποφασίσαμε με το σύζυγό μου να αλλάξουμε λίιιγο τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας. Σκεφτήκαμε ότι κάποια από αυτά δεν μας ανήκουν και πρέπει να τα παραδώσουμε σε επόμενες γενιές.
Έχουμε και λέμε: Τέλος στην αλόγιστη χρήση κλιματιστικού (τελείως δεν κόβεται). Τέλος και στα σπρέι μαλλιών, σώματος κλπ που χρησιμοποιεί μια οικογένεια, στα δεκάδες μπουκαλάκια απορρυπαντικών, στα φυτοφάρμακα, στην κατάχρηση πόσιμου νερού και ηλεκτρικής ενέργειας. Ξεκινήσαμε με την ανακύκλωση την οποία ναι μεν κάναμε αλλά λανθασμένα και όποτε μας βόλευε. Χωρίζουμε πλέον σωστά τα υλικά και συγκεντρώνουμε τα υπολείμματα από φρούτα , λαχανικά και άλλα οργανικά υλικά σε βαρέλια τα οποία μετά από τρεις περίπου μήνες σκορπάμε στον κήπο μας σαν βιολογικό λίπασμα.
Τώρα που είπα κήπος, εκεί να δεις αλλαγές. Καλλιεργούμε λαχανικά από σπόρους και όχι υβρίδια. Καταπολεμούμε τις ασθένειες με φυτικά και φυσικά μέσα (όχι μόνο των φυτών αλλά και δικές μας μικροασθένειες θα έλεγα). Ποτίζουμε με σταγονίδια και βρόχινο νερό και πετάμε τη στάχτη από το τζάκι στο χώμα. Απορρυπαντικά και είδη ατομικής υγιεινής κατασκευάζουμε με πράσινο σαπούνι, σόδα ξύδι και αιθέραια έλαια. Έτσι γλυτώνουμε από πολλά πλαστικά αλλά και από χημικά που κυκλοφορούσαν ανεξέλεγκτα στο σπίτι μας. Ο ηλιακός και τα φωτοβολταικά είναι στα άμεσα σχέδιά μας.
Προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε περισσότερο τα λεωφορεία και λιγότερο το αυτοκίνητο, να κάνουμε τις κοντινές διαδρομές με τα πόδια ή με ποδήλατο. Κάνουμε οικογενειακές εκδρομές στο κοντινό βουνό, μαζεύουμε φρούτα ,φύλλα για τσάι και αρωματικά βότανα αλλά περνάμε και στιγμές όλοι μαζί εξερευνώντας την περιοχή. Αυτή είναι η νέα μου σχέση με το περιβάλλον. Όχι ότι κάνω κάτι ιδιαίτερο και σημαντικό. Αυτό είναι το δικό μου μετερίζι. Το πιο σημαντικό απ’ όλα, αυτό που με κάνει περήφανη κι εμένα και το σύζυγό μου είναι το εξής: είναι η εικόνα που εισπράττουν τα παιδιά μας, να σέβονται και να αγαπούν το περιβάλλον και τη φύση.
Το εισιτήριο που τους δίνουμε για ένα καλύτερο κόσμο. Άλλωστε τι είναι το περιβάλλον; Μια σειρά από πολλούς αλληλένδετους μικρόκοσμους. Εκεί είναι και ο δικός μου και ο δικός σου και των παιδιών μας.
