Είχε ξημερώσει πια.Η θυρωρός μόλις τελείωσε με τον πρωινό καθαρισμό της πολυκατοικίας,τα λεωφορεία είχαν ξεκινήσει προ πολλού την πρώτη βάρδια,οι οικοδόμοι ανέβαιναν στις σκαλωσιές και οι μαθητές φορτωμένοι με τις τεράστιες σάκες τους περίμεναν τα σχολικά λεωφορεία.
Τον είδα να κατεβαίνει από ένα ταξί,έψαχνε τα ψιλά του να να πληρώσει το κόμιστρο..Για μια στιγμή δεν τον γνώρισα κι ας συναντόμαστε καθημερινά για είκοσι χρόνια στην είσοδο αλλά και στο μίνι μάρκετ.Ηταν ένας άλλος άνθρωπος καμία σχέση με τον κομψό ευγενικό οικογενειάρχη κύριο της διπλανής πόρτας. Αυτό που έβλεπα ήταν ένα ζόμπυ.Μαλλιά ανακατεμένα,το πουκάμισο μισοβγαλμένο από το παντελόνι,ένα τσιγάρο κρεμόταν από τα χείλη,το βλέμμα απλανές και το σακάκι κάτω από την μασχάλη .
Τον καλημέρισα διστακτικά υποθέτοντας πως κάτι κακό του έχει συμβεί ,μου ανταπέδωσε τον χαιρετισμό με μια κίνηση του αναμαλλιασμένου κεφαλιού του. <<πάλι τον μαδήσανε στην λέσχη>> μου ψιθύρισε η θυρωρός που τα ήξερε όλα, όταν αυτός μπήκε στο ασανσέρ. Μου κίνησε έντονα την περιέργεια και άρχισα τις ερωτήσεις.δεν ήθελε και πολύ η θυρωρός: <<Κρίμα την γυναίκα του αλλά και αυτό το δόλιο το παιδάκι του,σχεδόν πεινάνε ασχέτως που είναι αξιοπρεπής και δεν δείχνει παρά έξω το δράμα που ζει.Χθες ήρθε ειδοποίηση να τους κόψουν το ρεύμα,μου άφησε για λίγο το παιδί μου ζήτησε δανεικά 100 ευρώ που να τα βρω εγώ ,τηλεφώνησε κάπου ,αλλά από όσο κατάλαβα είχε ξαναζητήσει λεφτά και φυσικά αφού δεν τα επέστρεψε δεν της έδωσαν.
Τι έκανε μετά και που βρήκε δεν ξέρω>> Δυο μέρες μετά έμαθα από την θυρωρό φυσικά πως δικαστικός κλητήρας παρέδωσε εξώδικο για πλειστηριασμό του σπιτιού,η γυναίκα του απελπισμένη πήρε το παιδί και έφυγε,αυτός αφού πήρε προκαταβολή από τον μισθό του <<για έκτακτη ασθένεια της μάνας του>> το ίδιο βράδυ πήγε στο Καζίνο μήπως και τους <<τα πάρει πίσω >> είπε σε ένα φίλο του.Τα έχασε όπως ήταν φυσικό ,όπως έχασε την οικογένεια το σπίτι και την ζωή του όλη.
Αυτά που περιγράφω είναι σχεδόν καθημερινές καταστάσεις των ίδιων αλλά και των οικογενειών των εξαρτημένων ατόμων από τον τζόγο.Είναι μια δηλητηριώδεις παγκόσμια αράχνη που μπλέκει στον φαρμακερό ιστό της εκατομμύρια ανθρώπων ,χαϊδευτικά στην αρχή ασφυκτικά μέχρι πνιγμού στο τέλος. Οσο κι αν φαίνεται εύκολο η εξάρτηση από τον τζόγο είναι από τις πιο βαριές και ανίατες εξαρτήσεις . Ο εξαρτημένος από ουσίες αν το αποφασίσει και μπει σε πρόγραμμα θα απεξαρτηθεί. Ο αλκοολικός το ίδιο Ο τζογαδόρος όμως επειδή δεν τον επηρεάζει οργανικά και σωματικά διεισδύει αργά αργά στα δίχτυα του τζόγου ώστε αυτός να γίνει τρόπος ζωής και μετά η ίδια η ζωή του.
Το διαβολικό με τον τζόγο είναι πως όταν παίζεις αδειάζει το μυαλό σου από όλα τα προβλήματα έστω προσωρινά κι αυτό τον κάνει ακόμα πιο ελκυστικό Ο τζογαδόρος αρχίζει να περιθωριοποιείται κοινωνικά και αρέσκεται να κάνει παρέα μόνο με τους έχοντες το ίδιο πάθος. Μιλάει τακτικότερα για την παρτίδα που κέρδισε παρά για την οικογένεια και τα παιδιά του. Δεν χαλάει χρήματα για την εμφάνισή του ή για τον εξωραϊσμό του σπιτιού του,το βρίσκει άσκοπη δαπάνη ,προτιμάει τα λεφτά του να τα παίξει στα χαρτιά ή στο Καζίνο, με την ελπίδα πάντα να ρεφάρει τα χαμένα με αποτέλεσμα να παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης .
Δεν αποδίδει στην εργασία του αφού είναι συνήθως ξενυχτισμένος,χαμένος οικονομικά και χαμένος στον κόσμο του. Ο τζόγος είναι ένα σαράκι αόρατο που κατατρώει το νου του εθισμένου και δεν ψοφάει παρά μόνο με τον θάνατο. Ο τζόγος δυστυχώς έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας μέσα από τα κρατικά παιχνίδια,, το διαδίκτυο ,τα παιδικά παιχνίδια επιτραπέζια και ηλεκτρονικά και τον αθλητισμό. Πως να προστατευθούμε και πως να προστατεύσουμε τους νέους; Μήπως τελικά το παγκόσμιο σύστημα μας θέλει απόλυτα εξαρτημένους ώστε να μας κάνε υποχείρια του;
