Βγήκα στον σπήλιο να αγναντεψω απέναντι στην δεντριωνα που είχα σταλισει τα πρόβατα.
Μη τυχον και ειχαν σκαρισει γιατί ο ήλιος είχε γυρει προς το πολενιατικο βουνό. Να δω προς τα πού κάνανε να κατέβω να τα συμμαζέψω και σιγά σιγά να τα φέρω κατά το χωριό. Δίπλα κάτω απο το πουρναρι σημείο κατατεθέν του χωριού η θειακωσταινα με την θειαγιωργιτσα γνεθουν το πρόβειο μαλλί στις πολυδουλεμενες ροκες τους φτυνοντας κάθε λίγο τα δαχτυλα τους. Η φωνή της Βάσως της γυναίκας μου με συνεφέρνει στο σήμερα.
Μεσολαβούν δευτερόλεπτα να συντονιστώ. Είναι 15 Αυγούστου 2019 στο αντάμωνα των πουλιτσαιων ενα μικρό χωριό στην Μεσσηνία που σήμερα κατοικείται απο 2 ανθρώπους. Μαζευτήκαμε και λειτουργιστηκαμε στην παναγιτσα εξωκλήσι πριν το χωριό πάνω από 200 άνθρωποι που εχουν ρίζες στο χωριό αυτό. Βγηκα στο σπήλιο ενα σημείο, ενα αγναντιο χαρακτηριστικό του χωριού. Χαζεύοντας το μυαλό μου, θέλοντας να με ευχαριστήσει, μου έπαιξε μια μικρή σκηνή απο τότε που παιδί 50 χρόνια σχεδον πίσω ανέβαινα στο χωριό της γιαγιάς μου της Φωτουλας,από το σόι της μάνας μου, με τα πρόβατα το καλοκαίρι και καθε απόγευμα, έβγαινα να αγναντεψω πότε θα σκαρισουν να πάω να τα συμμαζέψω.
Ευχαριστώ τον Φίλο μου τον Νίκο που οργάνωσε αυτό το αντάμωνα και βίωσα αυτές τις εικόνες ζωντανές ακόμη στο μυαλό μου. Έγινε ενα ωραίο φαγοπότι και ξαναθυμηθηκαμε όλοι παλιές στιγμές γνωστές και κοινές για όλους. Συμμετείχαν και νεότερες γενιές που ενα αόρατο εμβόλιο τους μπόλιασε με το μικρόβιο της καταγωγής τους. Αυτό θα φροντίσει να ρίξει τις ρίζες πού θα τους δένουν με τον τόπο των προγόνων τους.
Σαν τα μικρά δεντρακια πανω στις πέτρες του χωριού που με πείσμα ριζώνουν και ειναι εκεί για αμέτρητα χρόνια. ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ. Με δύναμη την ελπίδα για μια επόμενη συνάντηση.
Τα παραπάνω εκφράζουν προσωπικές απόψεις/θέσεις του υπογράφοντος
Το TomorrowNews δε φέρει ευθύνη σε περίπτωση παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων
