Τι αναφέρει το ρεπορτάζ;
Η υπόθεση της λεγόμενης «Μαφίας της Κρήτης», όπως αποκαλύπτεται από καταγεγραμμένες συνομιλίες της ΕΥΠ, αποτυπώνει ένα περίπλοκο πλέγμα σχέσεων μεταξύ εγκληματικών κυκλωμάτων, εκκλησιαστικών αξιωματούχων και πολιτικής εξουσίας, φέρνοντας στο προσκήνιο σοβαρά ερωτήματα για την θεσμική ακεραιότητα και τη διαχείριση της εξουσίας στη χώρα.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του powergame.gr, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά ο Πρωθυπουργός φέρονται να είχαν ενεργή ανάμειξη σε εκκλησιαστικές εξελίξεις στην Κρήτη, ιδιαίτερα στην υπόθεση διαδοχής του Αρχιεπισκόπου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέγεται ότι επηρέασε την απόρριψη του Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου –παρότι ήταν ένας από τους βασικούς υποψηφίους για τον θρόνο–, επιλέγοντας να στηρίξει τελικά τον Ευγένιο, με φερόμενες επιρροές από κύκλους της Μονής Αγίας Τριάδας.
Αργότερα, και ενώ μετά τον θάνατο του Μητροπολίτη Χανίων εξεταζόταν η μετάθεση του Αμφιλοχίου σε αυτή τη θέση, το Μαξίμου φέρεται να μπλόκαρε και πάλι την εξέλιξη, αυτή τη φορά μέσω νομοθετικής ρύθμισης που απαγόρευσε τη μετακίνηση Μητροπολιτών. Αυτή η παρέμβαση, ερμηνεύεται από πολλούς όχι απλώς ως θεσμική υπέρβαση, αλλά ως ένδειξη συστηματικού ελέγχου των εκκλησιαστικών διαδικασιών από την πολιτική εξουσία.
Η εικόνα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι ο Αμφιλόχιος διατηρεί συγγενική σχέση με την οικογένεια Βαρδινογιάννη, γεγονός που ενδέχεται να έπαιξε ρόλο στην απόφαση αποκλεισμού του. Παράλληλα, η πολιτική στήριξη που φέρεται να παρείχε ο Πρωθυπουργός στον αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ, ο οποίος έχει αναφερθεί σε συνομιλίες της ΕΥΠ λόγω σχέσεών του με ποινικά υπόλογα άτομα, δημιουργεί ακόμη σοβαρότερες σκιές για την επιλογή προσώπων και την ακεραιότητα των διαδικασιών.
Η πολιτική ανάμειξη σε εκκλησιαστικά θέματα έχει λάβει τέτοια έκταση, που αρκετοί πλέον μιλούν για θεσμική εκτροπή, υπογραμμίζοντας πως το κράτος δεν λειτούργησε ως θεματοφύλακας, αλλά ως μοχλός παρέμβασης και εξυπηρέτησης επιλεκτικών συμφερόντων. Το όλο σκηνικό, μάλιστα, φαντάζει περισσότερο ως προϊόν θεατρικής σάτιρας παρά σοβαρής διοίκησης, υποβαθμίζοντας το κύρος τόσο των εκκλησιαστικών θεσμών όσο και της κυβέρνησης.
Επιπλέον, πηγές που επικαλείται το ίδιο ρεπορτάζ κάνουν λόγο για πιθανή σύνδεση της υπόθεσης με μεγάλα επενδυτικά συμφέροντα στην Κρήτη, ιδίως γύρω από την απόκτηση ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας από ξένους επενδυτές. Η τοποθέτηση συγκεκριμένων προσώπων σε στρατηγικές μητροπόλεις φαίνεται να είχε και γεωοικονομική στόχευση, προκαλώντας ερωτήματα για το ποιοι πραγματικά ήλεγχαν κρίσιμους κόμβους εξουσίας – όχι μόνο εντός της Εκκλησίας αλλά και στο πεδίο της τοπικής οικονομικής δραστηριότητας.
Στο προσκήνιο επανέρχεται και το όνομα του Πάνου Καμμένου, ο οποίος εμφανίζεται να έχει παίξει ρόλο στις διεργασίες γύρω από τη Μητρόπολη Χανίων. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ανάληψη της ηγεσίας σε αυτή τη Μητρόπολη είχε και γεωστρατηγική σημασία, γεγονός που εξηγεί την πιθανή εμπλοκή εξωθεσμικών δρώντων, ακόμα και αμερικανικών συμφερόντων. Η Εκκλησία της Κρήτης, λόγω της απευθείας υπαγωγής της στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, απαιτεί πιο σύνθετες ισορροπίες και η επιλογή νέων Μητροπολιτών συχνά συνδέεται με διακρατικές ευαισθησίες.
Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, επί κυβέρνησης Τραμπ είχε αποδυναμωθεί η διασύνδεση της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, και αυτό ενδεχομένως οδήγησε στην ανάγκη μεσολάβησης προσώπων όπως ο Καμμένος, που διατηρούσαν καλύτερα κανάλια επικοινωνίας με τις αμερικανικές αρχές.
Μια από τις πλέον ηχηρές φωνές που αναδεικνύει το βάθος της υπόθεσης είναι εκείνη του βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Παύλου Πολάκη. Ο ίδιος καταγγέλλει την εμπλοκή του κράτους, της Εκκλησίας και εγκληματικών οργανώσεων με στόχο την επιλογή προσώπων που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο Πολάκης μιλά για «ευθυγράμμιση τριών πόλων» – της κυβέρνησης Μητσοτάκη, του Πατριαρχείου και της εγκληματικής οργάνωσης – γύρω από τον αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ, κάτι που, όπως λέει, «δεν μπορεί να είναι τυχαίο».
Ο βουλευτής εστιάζει ιδιαίτερα στην τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση, απαγορεύοντας τις μετακινήσεις μητροπολιτών στην Κρήτη. Για τον ίδιο, πρόκειται για «νομοθέτηση κατ’ απαίτηση» με στόχο όχι μόνο τον αποκλεισμό του Αμφιλοχίου, αλλά και τον έλεγχο της τεράστιας ακίνητης περιουσίας της Μητρόπολης Χανίων.
Η υπόθεση, πλέον, δεν αφορά μόνο την Εκκλησία, αλλά το σύνολο της δημοκρατικής λειτουργίας. Οι αποκαλύψεις της ΕΥΠ δεν φωτίζουν απλώς ένα δίκτυο διαπλοκής, αλλά αναδεικνύουν έναν τρόπο άσκησης εξουσίας που δρα σιωπηλά και παρασκηνιακά, με στόχο την κατοχύρωση ελέγχου σε στρατηγικά σημεία.
Καθώς οι έρευνες και οι αποκαλύψεις συνεχίζονται, είναι ξεκάθαρο ότι η υπόθεση δεν έχει μόνο νομική, αλλά και βαθιά πολιτική και θεσμική διάσταση, που δύσκολα θα κλείσει χωρίς κόστος για τα εμπλεκόμενα πρόσωπα και τους θεσμούς που εκπροσωπούν.
