Αγωνία σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου;
Κείμενο: Σάββας Παυλίδης
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανέμεναν ένα ήσυχο καλοκαίρι χωρίς αναταράξεις. Ειδικά από την στιγμή που ο πρωθυπουργός απέκλεισε το ενδεχόμενο εκλογών το φθινόπωρο.
Εντούτοις, η υπόθεση παρακολούθησης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη εκ μέρους της ΕΥΠ, έφερε στην επιφάνεια ένα μεγάλο σκάνδαλο, το οποίο έχει προκαλέσει μεγάλη σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ.
Η Κουμουνδούρου ζητά ευθέως την παραίτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, θεωρώντας τον υπόλογο για το γεγονός πως το Μαξίμου επεδίωξε να βάλει... κοριό στον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ.
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως άμυνα την διάθεση της να χυθεί στην υπόθεση άπλετο φως, συναινώντας από την πρώτη κιόλας στιγμή στην διεξαγωγή εξεταστικής επιτροπής. Συγχρόνως στην Πειραιώς θεωρούν πως η στάση ευθύνης του πρωθυπουργού αποδείχθηκε μέσω της απομάκρυνσης τόσο του κ. Δημητριάδη, όσο και του κ. Κοντολέοντα.
Πλέον εύλογα πολλοί διερωτώνται: μπορεί το σκάνδαλο Ανδρουλάκη να προκαλέσει αλλαγή ισορροπιών στο πολιτικό σκηνικό; Απειλείται για πρώτη φορά τόσο πολύ η πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας; Μπορούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να εισπράξουν πολιτικά οφέλη από την συγκεκριμένη υπόθεση;
Την απάντηση θα δώσουν οι μετρήσεις των επόμενων εβδομάδων. Πρέπει όμως να σημειώσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Δεν είναι το πρώτο ολίσθημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Έχει διαπράξει -όπως είναι φυσιολογικό- και άλλα. Ουδένα εξ αυτών όμως βοήθησε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και ειδικότερα τον ΣΥΡΙΖΑ, να ενισχυθούν.
Επί παραδείγματι, ο χειρισμός του δεύτερου κύματος της πανδημίας κρίθηκε λανθασμένος. Επίσης, εδώ και μήνες υπάρχει η ''Δαμόκλειος Σπάθη'' της ακρίβειας. Το προβάδισμα όμως της Νέας Δημοκρατίας παραμένει σταθερότατο και αμετακίνητο. Αυτό που οφείλεται; Στην αδυναμία των υπολοίπων κομμάτων να στοιχειοθετήσουν σοβαρό αντιπολιτευτικό αφήγημα. Αν και τώρα λοιπόν κάνουν το ίδιο, δηλαδή καταφύγουν σε πρακτικές που δεν πείθουν, τότε ούτε αυτή τη φορά η Νέα Δημοκρατία θα καταγράψει σημαντική φθορά.
Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφύγει σε βιαστικά συμπεράσματα τα οποία ευνοούν την ενίσχυση του αφηγήματος που έχει υιοθετήσει εδώ και μήνες. Η πρακτική της ωμής σύγκρουσης με την κυβέρνηση, τακτική δηλαδή που η Κουμουνδούρου εφαρμόζει από τις αρχές του τρέχοντος έτους, έχει κριθεί αναποτελεσματική. Εμμένοντας ο Αλέξης Τσίπρας στο ίδιο πλάνο, ουσιαστικά προκαταλαμβάνει την αποτυχία του να ''μαζέψει'' την διαφορά από την Νέα Δημοκρατία.
Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ δείχνει να αντιμετωπίζει την συγκεκριμένη υπόθεση χρησιμοποιώντας πιο χαμηλούς τόνους. Ευνοείται από τον ''θόρυβο'' που δημιουργεί η Κουμουνδούρου και προσπαθεί να αποδείξει πως αναζητά την λύση στο πρόβλημα θεσμικά. Με αυτό το τρόπο στην Χαριλάου Τρικούπη κρίνουν πως θα προσεγγίσουν ευκολότερα τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Μία κατηγορία για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και μήνες έχει πετάξει... λευκή πετσέτα.
Κλείνοντας, οφείλουμε να παραμείνουμε συγκρατημένοι αναφορικά με τα αποτελέσματα της υπόθεσης αυτής σε πολιτικό επίπεδο, καθώς ενδεχομένως να βρισκόμαστε στην μέση της ιστορίας. Το τέλος της, ίσως επιφέρει μη αναμενόμενες εξελίξεις.
