Παρακολουθώ τήν στοχοθεσία τής ηγεσίας τού κόμματος τής Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως τού ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ιδία δέ τού προέδρου αυτού κυρίου Αλεξίου Παύλου Τσίπρα περί δημιουργίας ευρυτάτης οργανωμένης βάσεως μελών.
Εξ αυτής τής αφορμής μού έρχεται εις τόν νούν τό εγχειρίδιο, τό οποίο μόλις αρχίζουν τά μαθήματα τού μεταπτυχιακού κύκλου, τότε πού ήμεθα φοιτητές αλλά καί εξ όσων γνωρίζω καί τώρα, τόσα χρόνια μετά, οι σπουδαστές τών μεταπτυχιακών εις τό Συνταγματικό Δίκαιο ως καί εις τήν Πολιτική Επιστήμη οφείλουν νά μελετούν ακόμη άχρι αποστηθίσεως. Είναι τό έργο τού πολιτειολόγου Robert Michels ''Les partis politiques: Essais sur les tandances oligarchiques de democraties'' δηλαδη ''τά πολιτικά κόμματα, ολιγαρχικές τάσεις στίς δημοκρατίες'', έργο γραμμένο λίγο πρίν τήν αρχή τού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου...
Η κεντρική έννοια τού εν λόγω έργου συνίσταται στήν θέση πώς τά πολιτικά κόμματα ως οι πυρήνες καί τά οργανωτικά κύταρα τών δημοκρρατιών δέν είναι μηχανισμοί διαχύσεως τής δημοκρατικής πρωτοβουλίας αλλά συσπειρώσεως τών μελών καί επέκεινα τών πολιτών πέριξ τής ηγεσίας..
Ο Robetrt Michels μάλιστα επιρρωνύει τήν θέση του περί τής ολιγαρχικής συμβολής τών κομμάτων στήν διαμόρφωση τής δημοσίου ζωής, μέ τήν παρατήρηση πώς είναι ιδίως τά αριστερόστροφα, αριστερά καί πάντως προοδευτικά κόμματα, αυτά τά οποία διακρίνονται διά τήν ολιγαρχική τους φύση καί διά τήν προαγωγή τών συγκενρωτικών οργανωτικών πρακτικών εν γένει...
Τό ζήτημα αυτό τό συζήτησα τήν πρωίαν τής 19 Ιουλίου 2019 μετά τού προσφιλούς εις εμέ, καθηγητού του συνταγματικού δικαίου καί πολιτειολόγου, υπουργού κυρίου Γεωργίου Κατρούγκαλου εις τό γραφείο του καί μετά απολαυστικού καφέ espresso. Οφείλω νά παρατηρήσω ότι ο φίλτατος καθηγητής μού έκανε τήν επισήμανση πώς ενώ η γκωλική δεξιά, η γαλλική αριστερά, η γερμανική χριστιανοδημοκρατία καί σοσιαλδημοκρατία υποκείμενα τού από τόν Robert Michels περιγραφόμενου κανόνα ολιγαρχικού συγκεντρωτισμού χάνουν σέ ποσοστά αλλά καί σέ αριθμό μελών, παρουσιάζοντα εσωτερική αποσυσπείρωση, ο αριστερός Ισπανικός Σχηματισμός τών Podemos αποτελεί εξαίρεση καί η μαζικότητα του βαίνει ενισχυόμενη...
Ανακαλώντας εις τήν μνήμη μου τά όσα συζητήσαμε μετά τού φιλτάτου καθηγητού τείνω νά καταλήξω στήν θέση πώς η Κινηματική Στροφή τών προοδευτικών κομμάτων όχι μόνον στήν αφαιρετική σκέψη αλλά στήν έμπρακτον θεωρίαν δηλαδή στήν διά τής πράξεως τελείωση τής θεωρίας είναι η Σωσίβιος Λέμβος τής Ελευθερίας τού βαίνοντος καί διά τής τεχνολογίας από τήν Νεωτερικότητα στήν Μετανεωτερικότητα συγχρόνου ανθρώπου...
Η Κινηματική Αριστερά αποβάλλοντας τόν ''θρησκόληπτο'' οργανωτισμό μπορεί νά συμβάλη στήν απελευθέρωση τής πολιτικής σκέψεως καί πράξεως αποτρέποντας τήν ολιγαρχική μοίρα τής πολιτικής.
Αναμφιβόλως τό παρασχεθέν από τόν καθηγητή κύριο Κατρούγκαλο παράδειγμα τών ισπανών Podemos είναι χαρακτηριστικό. Εν προκειμένω εγώ προσθέτω ότι η Αριστερά οφείλει νά ακολουθήση τό ''τούτο ποιείν κακείνο μή αφιέναι'' καί κατά τήν κινηματική Αντι-Ολιγαρχική ουσίωσή της νά μήν αγνοήση Αξίες καί Παραδόσεις τίς οποίες εγέννησε καί εξασκεί ο υπερκείμενος τής Δεξιάς, του Κέντρου καί τής Αριστεράς, Κυρίαρχος Λαός...!
Νομίζω ότι η Ωρα γιά Παγκοσμιότητα καί γιά Πατρίδα ήρθε...!
Του Κωνσταντίνου Ι. Αντωνάκη
Τα παραπάνω απηχούν προσωπικές απόψεις του υπογράφοντος
