Ο ηλεκτρονικός τζόγος έχει εξελιχθεί στη νέα μεγάλη πρόκληση της ψηφιακής εποχής, με τις νεότερες γενιές να αποτελούν πλέον την πιο ευάλωτη ομάδα.
Από τις στοιχηματικές πλατφόρμες και τα διαδικτυακά καζίνο μέχρι τα “skins betting” σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, οι μορφές ψηφιακού τζόγου πολλαπλασιάζονται, ενώ η πρόσβαση γίνεται ευκολότερη από ποτέ. Πίσω από αυτή τη λαμπερή ψηφιακή βιτρίνα, όμως, κρύβεται μια σιωπηλή κρίση: η αυξανόμενη εξάρτηση των νέων από το ηλεκτρονικό στοίχημα.
Η εικόνα είναι γνώριμη. Νέοι 15–25 ετών συνδέονται από το κινητό τους σε εφαρμογές στις οποίες η εγγραφή ολοκληρώνεται σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Με εντυπωσιακά γραφικά, έξυπνα bonus και αδιάκοπη ροή διαφημίσεων, οι πλατφόρμες προσελκύουν τους χρήστες σε έναν κόσμο όπου το «γρήγορο κέρδος» παρουσιάζεται ως παιχνίδι. Στην πράξη, όμως, η δυνατότητα στοιχηματισμού 24 ώρες το 24ωρο καταργεί κάθε φυσικό φρένο, ενισχύοντας την ψευδαίσθηση ελέγχου και την επικίνδυνη επαναληπτικότητα του στοιχηματισμού.
Ειδικοί της ψυχικής υγείας εξηγούν ότι ο εθισμός στον ηλεκτρονικό τζόγο παρουσιάζει κοινά συμπτώματα με εκείνον των ουσιών: ανοχή, ανάγκη για συνεχώς μεγαλύτερα ποσά, απώλεια ελέγχου, απόκρυψη της συμπεριφοράς, απομόνωση. «Οι νέοι εγκλωβίζονται σε έναν κύκλο προσμονής, ενθουσιασμού και απώλειας, που τους κρατά συνδεδεμένους στην οθόνη περισσότερο απ’ όσο μπορούν να διαχειριστούν», σημειώνουν ψυχολόγοι που παρακολουθούν τέτοια περιστατικά. Η αναζήτηση της συγκίνησης, ο κοινωνικός ανταγωνισμός και η ψευδαίσθηση ότι “τη μηχανή θα την κερδίσω” ενισχύουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.
Από την πλευρά των οικογενειών, το φαινόμενο συχνά γίνεται αντιληπτό αργά, όταν πλέον έχουν δημιουργηθεί οικονομικές ή ψυχολογικές συνέπειες. Πολλές ενδείξεις —από ανεξήγητες κάρτες χρεώσεων, ως έντονη ανησυχία, επιθετικότητα ή απόσυρση— αντιμετωπίζονται αρχικά ως «φυσιολογικές» μεταπτώσεις της εφηβείας. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδεικνύεται δυσκολότερη: ο ηλεκτρονικός τζόγος δρα ύπουλα, χωρίς τα παραδοσιακά κοινωνικά εμπόδια που υπήρχαν στα φυσικά καζίνο ή στα πρακτορεία.
Μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι ίδιες οι πλατφόρμες. Παρά τους κανονισμούς περί υπεύθυνου παιχνιδιού, η εμπορική τους στρατηγική στρέφεται σε νεανικά κοινά μέσα από online influencers, gamified διαφημίσεις και social media trends. Το μήνυμα είναι σαφές: ο τζόγος γίνεται μέρος της ψηφιακής κουλτούρας, σχεδόν ισάξιος με ένα παιχνίδι. Η διαφήμιση συχνά εμφανίζει πρότυπα «επιτυχίας», συνδέοντας την οικονομική ανεξαρτησία με τη «σωστή πρόβλεψη» —μια ψευδαίσθηση που βρίσκει εύφορο έδαφος σε ένα περιβάλλον κοινωνικής και οικονομικής ανασφάλειας.
Την ίδια στιγμή, το θεσμικό πλαίσιο μοιάζει να ακολουθεί με αργό βήμα τις τεχνολογικές εξελίξεις. Ενώ υπάρχουν σαφείς διατάξεις για απαγόρευση πρόσβασης σε ανήλικους και περιορισμό των διαφημίσεων, η πραγματικότητα αποδεικνύεται πολύ πιο σύνθετη. Η χρήση VPN, οι ανεξέλεγκτες ξένες ιστοσελίδες και οι νέες μορφές έμμεσου στοιχηματισμού καθιστούν δύσκολη την επιτήρηση. Το αποτέλεσμα είναι ένα τοπίο όπου οι νέοι μπορούν να εκτεθούν με ευκολία σε πρακτικές υψηλού κινδύνου.
Το ζήτημα του εθισμού δεν είναι μόνο προσωπικό, αλλά βαθιά κοινωνικό. Σχολεία, οικογένειες και κράτος καλούνται να αναπτύξουν μηχανισμούς πρόληψης, ενημέρωσης και υποστήριξης πριν το πρόβλημα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Γιατί ο ηλεκτρονικός τζόγος δεν είναι απλώς ένα ψηφιακό παιχνίδι —είναι μια νέα μορφή εξάρτησης που, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, απειλεί να στιγματίσει μια ολόκληρη γενιά.
