Ο θεμέλιος λίθος της  Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν η δημιουργία ενός θεσμού που θα προωθούσε την ασφάλεια, την ισότητα, την ανάπτυξη και συνύπαρξη των μελών του.

Από την αρχή του με την θέσπιση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας το 1958 έως την Ευρωπαϊκή Ένωση του 2019 η ήπειρος μας απήλαυσε μια αξιοζήλευτη περίοδο ειρήνης η οποία διήρκησε για πάνω από εβδομήντα χρόνια. Κατάφερε να ενώσει φαινομενικά αγεφύρωτες διαφορές και δημιούργησε ένα νόμισμα αρκετά ισχυρό ώστε να θεωρείτε σημαντικός παίκτης της παγκόσμιας αγοράς.

Βασικό συστατικό αυτής της πετυχημένης συνταγής υπήρξε η σύνδεση των οικονομικών συμφερόντων των μελών της, τα οποία αλληλεπιδρώντας ενίσχυαν το θεσμό που τα δημιούργησε. Αναμφίβολα η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει μέχρι σήμερα πολλά σε ανθρωπιστικό, επιστημονικό, οικολογικό και οικονομικό επίπεδο. Ακόμα πιο θαυμαστό είναι ότι το επιτυγχάνει αυτό, διατηρώντας την πολιτισμική ταυτότητα  της κάθε χώρας που συμπεριλαμβάνει. Ωστόσο, όσο ο καιρός περνά τόσο φαίνεται να φθίνουν οι κλωστές που κρατάνε το όλο εγχείρημα στη θέση του. Πλέον οι καιροί είναι δύσκολοι σε πολλαπλά επίπεδα.

Η οικονομική κρίση εξαπλώνεται και επηρεάζει με διαφορετικούς τρόπους τις χώρες της. Πλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση αμφισβητείται όχι μόνο από κάποιον εξωτερικό παράγοντα αλλά από τα ιδία τα μέλη του. Είτε μιλάμε για το παραλίγον Grexit και την αποχώρηση της Ελλάδος είτε για το επικείμενο Βrexit και την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Και στις δυο περιπτώσεις σε διαφορετικό βαθμό, η οικονομία και σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποβάλλονται σε τεστ.  Ταυτόχρονα με την οικονομία, η ασφάλεια των χωρών έχει επίσης υποστεί πλήγματα.   

Η Γαλλία, Η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Βρυξέλλες μέχρι στιγμής έχουν δεχθεί τρομοκρατικές επιθέσεις για τις οποίες ευθύνη έχουν αναλάβει διαφορές Ισλαμιστές οργανώσεις. Σε συνδυασμό με το θέμα της προσφυγικής κρίσης , στενεύει ένας ήδη αρκετά στενός κλοιός όσον άφορα την ενότητα της ευρωπαϊκής οικογενείας. Πολλά μέλη τείνουν να κάνουν στροφή ως προς την αντιμετώπιση συλλογικών προβλημάτων. Προστασία συνόρων, εμπλουτισμός οπλοστασίων, ανανεωμένος εθνικισμός κ αποσχιστικές τάσεις εμφανίζονται από την μια χώρα στην άλλη. 

Τέλος υπάρχουν χώρες που βιώνουν κανονική καταπάτηση των εδαφών τους. Η Ουκρανία έχασε την χερσόνησο της Κριμαίας από την Ρωσία το 2014 και η Κύπρος (όχι μόνο υπέστη ισχυρό οικονομικό πλήγμα το 2013)  εν έτη 2019 απειλείται από τη γειτονική μας χώρα, Τουρκία. Οι εντάσεις στο συγκεκριμένο μέτωπο δεν φαίνεται να αποκλιμακώνονται σύντομα, δεδομένου του ότι συνδυάζονται με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής . 

Όλα αυτά συνδυαστικά δημιουργούν μια κατάσταση κάθε άλλο παρά ιδεατή. Οι συνθήκες πάνω στις  οποίες χτίστηκε το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχουν αλλάξει και αυτό αντικατοπτρίζεται στα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο θεσμός. Είναι προς το συμφέρον όλων να θυμηθούμε τους λόγους που οδήγησαν στην θέσπιση της Ένωσης και να πράξουμε ανάλογα, προτού ξετυλιχθεί τελείως το κουβάρι που μας κρατά ενωμένους.