2020….Μια χρονιά, που κανένας προφήτης δεν συμπεριέλαβε στις προβλέψεις του, όπως έκανε ο Νοστράδαμος το 2000 ή το ημερολόγιο των Μάγιας το 2012.

Παναγιώτης Ζαφείρης | 28/03/20

Μία χρόνια που από τους πρώτους κιόλας μήνες έχει τέτοιο βιβλικό νόημα. Δεν είναι ξέρουμε κατά πόσο οι προφητείες της Δευτέρας  Παρουσίας είναι αληθινές αλλά ίσως να διανύουμε την περίοδο της Αποκάλυψης. Μία Αποκάλυψη πιο ανθρωποκεντρική και επίγεια. Διότι όλα αυτά που συμβαίνουν δεν θα μας οδηγήσουν στην κρίση αλλά στην αυτοκριτική. 

Πιο συγκεκριμένα, προτού ξεσπάσει η πανδημία υπήρχαν γύρω μας πόλεμοι, μεταναστευτικό, ακραίοι εθνικισμοί και λαϊκισμοί. Παράλληλα με αυτό στην Ελλάδα σε κάποιους καλλιεργούνταν ένα φιλοπόλεμο πνεύμα. Και αυτή η παγκόσμια κρίση του υιού αποτέλεσε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Με όλο τον πλανήτη σε τέτοιο κίνδυνο και κάθε πολιτικό και θρησκευτικό ηγέτη να αντιμετωπίζει την κατάσταση προσπαθώντας να διαφυλάξει πρώτα τα συμφέροντά του έχει φανεί ξεκάθαρα ότι μπροστά στον κίνδυνο της αρρώστιας και του θανάτου όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο. 

Όπως κάθε δυσκολία, έτσι και αυτό θα κάνει το κύκλο του και θα περάσει. Όλοι μας αναρωτιόμαστε τι οικονομικό αντίκτυπο θα έχει. Εκτός από το οικονομικό αντίκτυπο το οποίο είναι σαφώς ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, θα ήταν καλό, μέσα σε όλες αυτές τις μέρες που παραμένουμε στα σπίτια μας να σταθούμε έστω για λίγο και στο ηθικό αντίκτυπο. Η ελκυστικότητα της φράσης ‘’όλα είναι υποκειμενικά’’ κομματιάζεται μπροστά στην καθολική συμφωνία ως προς την αξία της υγείας και της ανθρώπινης ζωής. Θα μπορούσαμε σε αυτό να βρούμε ένα κοινωνικό και ένα ατομικό επίπεδο.

Πρώτον, σε κοινωνικό επίπεδο, οι κυβερνόντες έρχονται αντιμέτωποι ήδη με τις αποφάσεις και τα ημίμετρα στα οποία κατέφυγαν. Μετά από αυτό θα είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτούν και την ομαλή επιστροφή στην καθημερινότητα αλλά και πως θα είμαστε έτοιμοι εάν βιώσουμε ξανά τέτοια κατάσταση. Όταν επίσης ο καθένας μας κρατάει την ζωή του άλλου στα χέρια του σε μία τέτοια κρίση,  θα μπορούσαμε να κάνουμε δεύτερες σκέψεις πάνω στις ανισότητες κάθε τύπου. Δεύτερον, σε ατομικό επίπεδο μαζί με την αξία της ζωής , θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε την ζωή μας πολύ καλύτερα. Ήδη τις μέρες του εγκλεισμού, οι αισθήσεις είναι πιο ακονισμένες. Σίγουρα ο αέρας φαίνεται πιο καθαρός από ποτέ. Οι περισσότεροι ξεχνούν συχνά την σημασία της υγείας, της οικογενειακής ενότητας, της δυνατότητας να πηγαίνεις στη δουλειά, σε δραστηριότητες ακόμα και για έναν καφέ στη λιακάδα.  Ότι ήταν δεδομένο παίρνει τη μορφή της προσδοκίας, της εύρυθμης ζωής, της ευλογίας του Θεού.

Το βιβλικό νόημα που προαναφέρθηκε λοιπόν έγκειται σε αυτό το κομμάτι κριτικής και αυτοκριτικής. Αν θα επιλέξει ο καθένας από εμάς να βελτιώσει τη ζωή του και την στάση του απέναντι της. Αν θα συνεχίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας να ανάγονται σε δράματα ή αν θα καλλιεργηθούν εκ νέου οι ανθρωπιστικές αξίες. Δεν θα υποστηρίζαμε ότι ο υιός είναι μια ευκαιρία για όλα αυτά. Απλά σε κάθε δυσκολία και πρόβλημα φωτίζονται ξεκάθαρα οι πτυχές της προσωπικότητας μας.