Πως σχολιάζει ο διεθνής Τύπος την συμφωνία των 27 για παροχή βοήθειας στο Κίεβο
Σε συμφωνία για οικονομική αρωγή ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ουκρανία κατέληξαν οι ηγέτες της Ε.Ε. χθες Πέμπτη (1 Φεβρουαρίου), αφ' ότου ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν ήρε το βέτο του.
Για την Ουκρανία η συμφωνία αποτελεί μία «αναγκαία σανίδα σωτηρίας» και δη τη δεύτερη σε διάστημα μίας εβδομάδας: πριν λίγες ημέρες 12 κράτη-μέλη αποφάσισαν την αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας προς τη χώρα. «Εάν προσθέσει κανείς τη στρατιωτική και την οικονομική βοήθεια, αντιλαμβάνεται πως οι Ευρωπαίοι υπερέβησαν ακόμη και το σχεδιαζόμενο αμερικανικό πακέτο βοήθειας, το οποίο έχει κολλήσει στο Κογκρέσο», παρατηρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung.
Αναφορικά δε με τον Βίκτορ Όρμπαν, η εντύπωση που δημιουργείται τελικά είναι πως «το να δώσει μία παράσταση τον ενδιέφερε τουλάχιστον εξίσου με την ουσία του ζητήματος. Κατάφερε για μία ακόμη φορά να παρουσιαστεί ως ο άνθρωπος που παρακωλύει τις αποφάσεις της Ε.Ε. και στα πλαίσια της συνόδου κορυφής να φωτογραφηθεί με όλους τους μεγάλους ηγέτες της Ένωσης: τον Σολτς, τον Μακρόν, τη Μελόνι, τον Μισέλ και τη φον ντερ Λάιεν. Αυτό είναι από μόνο του ένα έπαθλο για έναν αυταρχικό ηγέτη ενός μικρότερου κράτους-μέλους. […] Όσον αφορά όμως την ουσία, ο Όρμπαν δεν κατάφερε τίποτα».
Πρόκειται μάλιστα «για τη δεύτερη φορά μέσα στους τελευταίους δύο μήνες που ο μεγάλος, κακός, Όρμπαν, ο τρόμος της Ευρώπης, κάνει πίσω. Τον Δεκέμβριο, έπειτα από θεατρινισμούς που διήρκησαν εβδομάδες, επέτρεψε τελικά στην Ε.Ε. να ξεκινήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία», υπενθυμίζει από την πλευρά της η Süddeutsche Zeitung.
Η εφημερίδα του Μονάχου παραδέχεται πως, αν και το συμφωνηθέν ποσό είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο, «η αλληλεγγύη προς τους Ουκρανούς […] δεν είναι πλέον τόσο ισχυρή, όσο ήταν προ διετίας – και διαρκώς μειώνεται και η διάθεση για δαπάνες δισεκατομμυρίων σε έναν πόλεμο που μοιάζει ακόμη άγνωστο το πότε και πώς θα λήξει». Ακόμη και έτσι όμως με τη συμφωνία αυτή η Ε.Ε. καταφέρνει «να εμποδίσει την κατάρρευση της χώρας και να διασφαλίσει πως το κράτος της Ουκρανίας θα εξακολουθήσει να υπάρχει».
