Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται από την καθιέρωση, το 1992, της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς
''Οι νεότεροι θεωρούν αυτονόητα τα ανοιχτά σύνορα στην Ευρώπη, αλλά τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Σήμερα δεν θα μπορούσαμε να κυκλοφορούμε και να εργαζόμαστε χωρίς περιορισμούς στην ΕΕ, αν το 1986 δεν εγκρινόταν η «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη», που άνοιξε τον δρόμο για την «ενιαία ευρωπαϊκή αγορά» από το 1992. Θεμέλιος λίθος ήταν οι αποκαλούμενες «τέσσερις ελευθερίες» της ΕΕ: ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, εργαζομένων, κεφαλαίων και υπηρεσιών. Χωρίς μία από αυτές δεν νοούνται ούτε οι υπόλοιπες'', αναφέρει σε άρθρο της η DW και προσθέτει:
''Όσοι θυμούνται τις εποχές πριν το 1992, εύκολα αντιλαμβάνονται τη σημασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, τονίζει ο Γερμανός ευρωβουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) Αντρέας Σβαμπ στην Deutsche Welle. «Είναι αλήθεια ότι όποιος κάνει τη σύγκριση, συνειδητοποιεί καλύτερα πόσο έχει προχωρήσει η Ευρώπη» λέει. «Πολλές από τις ελευθερίες που ισχύουν σήμερα δεν θα υπήρχαν χωρίς την πίεση που ασκεί η δυναμική της ενιαίας αγοράς. Είναι μία πίεση προς τα κράτη-μέλη να κρατήσουν ανοιχτά τα σύνορά, με την επίγνωση ότι όλοι επωφελούνται από αυτό».
Ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο διορατικός Ζακ Ντελόρ κήρυξε και τελικά πέτυχε τον φιλόδοξο στόχο της ενιαίας αγοράς σε μία εποχή δύσκολη, με τους αναλυτές να κάνουν λόγο για «ευρω-σκλήρυνση» και τη Μάργκαρετ Θάτσερ να λοιδορεί την Κομισιόν ως «νέο Πολίτμπιρο». Ήταν όμως και ρεαλιστής ο Γάλλος πρόεδρος της Κομισιόν. Αντιλαμβανόταν ότι η πρωτοβουλία του δεν αρκεί για να προκαλέσει κύμα φιλοευρωπαϊκού ενθουσιασμού, καθώς μάλιστα τα αποτελέσματά της θα γίνονταν ορατά πολύ αργότερα.
«Κανείς δεν ερωτεύεται μία ενιαία αγορά» έλεγε χαρακτηριστικά ο Ζακ Ντελόρ. Κι όμως, «το σημερινό αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο», επισημαίνει ο ευρωβουλευτής Αντρέας Σβαμπ. «Κανείς από τους νέους Ευρωπαίους δεν θα ήθελε να απαρνηθεί τις ελευθερίες που του παρέχει και κατοχυρώνει η ενιαία αγορά».
