Στην σημερινή εποχή, η ιδέα της ομορφιάς και τι αυτή περικλύει έχει αμφισβητηθεί τόσο από τους απλούς ανθρώπους όσο και από τις εκάστοτε εποχές οι οποίες διαγράφουν την ιστορία του ανθρώπου .
Ελπίδα Ασλανίδου | 22/02/20 - 20.00
Για παράδειγμα, στην εποχή της Αναγέννησης, το πρότυπο της ομορφιάς <<καταδίκαζε>> τις γυναίκες με αδύνατο κορμό, έναν σωματότυπο το οποίο σήμερα εναρμονίζεται απόλυτα με τις επιταγές της εξωτερικής ομορφιάς.
Παρόλα αυτά, ορθώς έχει διατυπωθεί ότι η πραγματική ομορφιά προέρχεται από την αστείρευτη πηγή των συνεχώς εξελισσόμενων μα πάντα αναλλοίωτων εσωτερικών χαρακτηριστικών, χαρισμάτων αλλά και αξιών μα, δηλαδή προέρχεται από την ψυχή μας.
Με άλλα λόγια η ομορφιά, τόσο ως έννοια όσο και στην <<ύπαρξη>> της σε ένα άτομο, θα πρέπει να είναι διαχρονική, άφθαρτη ακραιφνής και αντιπροσωπευτική του ατόμου. Οι ιδανικές συμμετρίες του προσώπου, οι επιθυμητές καμπύλες και αναλογίες του σώματος, αποτελούν προσωρινό μέσο διασκέδασης των επιθυμιών άλλων ανθρώπων. Αποτελούν μεταβλητά χαρακτηριστικά, περικλείοντας τον <<κίνδυνο>> της φθοράς και της καταστροφής τους.
Αντίθετα η εσωτερική ομορφιά, δηλαδή η ψυχή μας και ο χαρακτήρας μας, αποτελούν την ουσιαστική και αύθαρτη <<ομορφιά>> η οποία είναι διαφορετική και μοναδική στον καθένα κατι που αποτελεί την καίρια προυπόθεση για την ύπαρξή της.
