Σε έναν κόσμο που οι μετά των 40 έχουν πεθάνει επαγγελματικά και δεν το ξέρουν, μια γυναίκα ψάχνει για δουλειά. Και να την εδώ, κυρία ατυχήσασα – κατά τη Μήτση Κωνσταντάρα- χωρισμένη, ανεπάγγελτη, ετών 48, γριά θα έλεγαν σε άλλες εποχές, να πηγαίνει από τη μια αγγελία στην άλλη, προσπαθώντας να επιβιώσει.
Βίκυ Τσαγκάρη | 13/12/19 - 18.00
Προσόντα; Ρωτούν. Πτυχίο διαζυγίου, επί τω πλείστων και ένα βιογραφικό που φωνάζει από μακριά την ηλιθιότητα του γυναικείου φύλλου. Είναι η εκπρόσωπος κάθε ηλίθιας γυναίκας, που αφιερώθηκε στον άντρα της, στη δουλειά του και στα δικά του όνειρα. Όχι γιατί δεν είχε δικά της. Ίσα-ίσα, έκανε πολλά, αλλά είχαν άλλες προτεραιότητες πάντα, όπως έλεγε και ο ex. Ήταν δίπλα του στην αυτοδημιούργητη εργασία του, παίρνοντας όχι μισθό, αλλά χαρτζιλίκι.
Ξένες γλώσσες; συνεχίζουν. Πώς να τις μάθει άνθρωπέ μου; Να τις μιλά με τον άντρα της; Και αυτές που ήξερε τις ξέχασε. Υπολογιστές; Όλο πιο βαθιά το μαχαίρι στην πληγή! Ναι φυσικά! Να και κάτι που γνώριζε καλά και μάλιστα αυτοδίδακτη. Ήταν πολύ περήφανη για αυτό. Ωραία, αλλά δεν πιστοποιείται πουθενά ότι γνωρίζεται. Πουφ, έσκασε το μπαλόνι της περηφάνιας της. Και εκεί ξεκινά το τρέξιμο της μάθησης. Να μάθει computer με πιστοποιητικό, να τελειώσει τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα, από αυτές που είχε παρατήσει κάποτε, όταν ήταν νέα, ωραία και άμυαλη, για να βοηθήσει τον καλό της, να τρέχει σε σεμινάρια και σε παρουσιάσεις, με σκοπό, όχι μόνο τη γνώση, αλλά κυρίως τη βελτίωση του βιογραφικού της.
Και θα έκανε περισσότερα αν υπήρχαν χρήματα, γιατί μπορεί στην ανεργία να διέθετε άπλετο χρόνο, αλλά δεν είχε τα οικονομικά μέσα. Και να οι αιτήσεις στο δημόσιο, να τα βιογραφικά δεξιά και αριστερά, να τα email σε εταιρίες αγνώστου πατρός, να τα fax και πάει λέγοντας. Να εκθέτει την προσωπική της βλακεία στα μάτια του οποιουδήποτε. Και δε την ένοιαζε πια που εκτιθόταν. Αυτό είχε αρχίσει προ πολλού να το ξεπερνά. Αυτό που της τσιμπούσε καμιά φορά ακόμα την καρδιά, ήταν η ερώτηση: Η εταιρία που δουλεύατε ήταν του άντρα σας; Και χωρίς έλεος η συνέχιση: Και γιατί φύγατε;
Και δεν έφτανε μόνο ένα ξερό ‘Χωρίσαμε’ παρά ήθελαν να μπουν και στην κρεβατοκάμαρα. Όπα μεγάλε, αυτό σε άλλο επεισόδιο. Μέχρις εδώ. Δουλειά ψάχνει όχι γαμπρό! Και, θα σας τηλεφωνήσω μέσα στις επόμενες μέρες. Και αυτό το ρημαδιασμένο τηλέφωνο να μη χτυπάει ποτέ. Να το κοιτά και να το ελέγχει μήπως χάλασε, αλλά τίποτα. Ή πάλι, όταν προέκυπτε το πολυπόθητο επαγγελματικό ραντεβού, να βλέπουν την ηλικία στο βιογραφικό και να κοκκινίζουν ή να ζητάνε και άλλα προσόντα.
Και άλλα. Που σίγουρα, και στη NASA να ήταν πριν, για τα δικά τους δεδομένα πάλι δε θα έκανε! Τρία χρόνια διαρκούσε αυτή η δουλειά. Και όχι μόνο βαρέθηκε, αλλά κουράστηκε με την ανειλικρίνεια των άλλων. Και θα ήθελε να τους φωνάξει: Όταν λέμε σε κάποια που ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά, θα σου τηλεφωνήσουμε, να το κάνετε. Αυτό δείχνει φερεγγυότητα και ντομπροσύνη. Διαφορετικά, κλείστε τα, τα μαγαζάκια σας. Και για να κλείσω το βιογραφικό της θα έλεγα. Κυρία ετών 48 ,ψάχνει για δουλειά! Είναι νέα ακόμα.
Προτιμήστε τη!
