Κρίση! Μια λέξη, 1000 εικόνες, πολλές άσχημες και αγχωτικές καταστάσεις έρχονται στο μυαλό.

Κρίση ηθική, κρίση οικονομική, κρίση της παιδείας, κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, κρίση πολιτισμού. Άραγε η μία κρίση επηρεάζει την άλλη; Και όλες αυτές οι κρίσεις πόσο έχουν επηρεάσει στην τελική τη ζωή μας και τις εκφάνσεις γενικότερα της ζωής των ανθρώπων; Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα παρατηρούμε συχνά τη λέξη κρίση. Στις αρχαίες τραγωδίες παρατηρούμε την κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων, την ηθική αλλοτρίωση. Σε φιλοσοφικά κείμενα παρατηρούμε τη διαχείριση των κρίσεων, τη μεσότητα στη ζωή, την διαχείριση του οίκου. Και από αυτά περνάμε στο σήμερα. Μία γενικευμένη οικονομική κρίση που έχει επιδράσει σε μεγάλο βαθμό κάθε άνθρωπο κατά μόνας, αλλά και το σύνολο της οικονομίας της χώρας μας. Η ανεργία κυριαρχεί ιδίως στους νέους, το άγχος κατακλύζει τους πολίτες που ψάχνοντας να βρουν μια σανίδα επιβίωσης μεταναστεύουν ή αναγκάζονται να εργαστούν, αμειβόμενοι με πολύ λιγότερα χρήματα.

Η κατάσταση αυτή επιδρά ψυχολογικά λοιπόν στους ανθρώπους και η χώρα οδηγείται σε μία στασιμότητα. Ενώ διαθέτει μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες δεν κατορθώνει να τις αξιοποιήσει. Απόηχος της οικονομικής αυτής κρίσης είναι η καμπή της επιχειρηματικότητας. Επιχειρήσεις κλείνουν, άνθρωποι απολύονται και ο επιχειρηματικός τομέας οδηγείται σε ένα τέλμα. Στη χώρα, καταφέρνουν μόνο μεγάλοι κολοσσοί να επιβιώσουν, όπως το “Zara” και το “H&M”. Η παγκοσμιοποιημένη αγορά αποτέλεσε σκόπελο για την ανάπτυξη της ελληνικής επιχειρηματικότητας.  Οι μεγάλες ξένες επιχειρήσεις καταφέρνουν να αποκτήσουν τεράστια κέρδη από την πώληση προϊόντων, ενώ αυτή η κατάσταση αποτελεί τροχοπέδη για την εγχώρια επιχειρηματικότητα.

Οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις χάνουν σταδιακά την πελατεία τους, αφού οι ξένες επιχειρήσεις τις περισσότερες φορές προσφέρουν μεγαλύτερη ποικιλία σε προϊόντα, σε χαμηλότερες τιμές. Σίγουρα, σημαντικός παράγοντας είναι και η διαφήμιση των ξένων επιχειρήσεων, οι οποίες προβάλλονται σε εφημερίδες, τηλεόραση και social media σε μεγαλύτερο βαθμό. Οι εγχώριες επιχειρήσεις έχουν λειτουργικά έξοδα, όπως ενοίκια, πληρωμή των εργαζομένων, καθώς και οφείλουν να καταβάλλουν φόρους, οι οποίοι στη σύγχρονη πραγματικότητα είναι όλο και αυξανόμενοι. Οι επιχειρηματίες συγκρίνουν έσοδα και έξοδα και όταν τα έξοδα υπερτερούν των εσόδων οι επιχειρηματίες προσφεύγουν στο κλείσιμο της επιχείρησης.

Η ελληνική κρίση έχει γίνει γνωστή σε παγκόσμιο επίπεδο και ξένοι επιχειρηματίες δεν αποφασίζουν να διαθέσουν τα κεφάλαια τους, για να συστήσουν μια επιχείρηση στην Ελλάδα, αφού γνωρίζουν πως η οικονομική κρίση θα οδηγήσει σε μειωμένη πελατεία και η εκπόνηση της ιδέας τους δε θα αποφέρει μεγάλα κέρδη. Φυσικά, και οι ίδιοι οι Έλληνες ‘τρομάζουν’ στο άκουσμα της λέξης επιχειρηματικότητα και επιχείρηση στην εποχή μας, καθώς οι καθημερινές δυσοίωνες ειδήσεις απομακρύνουν τους ανθρώπους από το να δραστηριοποιηθούν στο συγκεκριμένο χώρο. Η αυξανόμενη φορολογία, η ανάγκη για κεφάλαιο, η μη εύρεση καινοτόμων ιδεών στρέφουν τους ανθρώπους σε κάθε άλλο τομέα πέρα από την επιχειρηματικότητα. Πέραν όμως από το απαισιόδοξο και ζωφερό οικονομικό, φορολογικό και πολιτικό περιβάλλον υπάρχει και έλλειψη “προχωρημένων” και καινοτόμων ιδεών που μπορούν να συνδράμουν στην στάσιμη κατάσταση της ελληνικής αγοράς. Οι επιχειρηματίες με έξυπνες ιδέες μπορούν να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και τα προϊόντα τους να καταστούν ανάρπαστα, δίνοντας μια πιο αισιόδοξη νότα στη στάσιμη επιχειρηματικότητα. Ο χώρος της γεωργίας για παράδειγμα είναι σε μεγάλο βαθμό αναπτυγμένος στη χώρα μας.

Εξάγουμε προϊόντα, όπως βαμβάκι, αμύγδαλα. Λείπει όμως από τους αγρότες η ιδέα της “μεταποίησης” των πρώτων υλών που εξάγουν. Για παράδειγμα, τα αμύγδαλα θα μπορούσαν να συσκευαστούν και στη συνέχεια να πωληθούν σε  μεγαλύτερη τιμή. Η ιδέα πρέπει να αξιοποιηθεί στο μέγιστο βαθμό. ώστε να αποδώσει καρπούς. Η πρωτοτυπία, όσο και ο συνδυασμός πολλών ιδεών μαζί μπορεί να αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα για την σταδιακή άνοδο της επιχειρηματικότητας. Και αυτό φυσικά θα αποτελέσει αρωγό για την ανάκαμψη της χώρας και για την απασχόληση των ανθρώπων σε νέες θέσεις εργασίας. Συμπληρωματικά, η τόλμη θα λέγαμε πως είναι μια ακόμη αρετή που πρέπει να μας διακατέχει όλους. Όσο δεν τολμάμε να σπάσουμε την πραγματικότητα τόσο αιχμαλωτιζόμαστε όλο και περισσότερο στην οικονομική δυστοκία και δεν μπορούμε να αναπτύξουμε το “επιχειρείν”. Ο τολμών νικά έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες και φυσικά η δύναμη, η αποφασιστικότητα και η συγκέντρωση στο στόχο μπορούν να βοηθήσουν στο να υλοποιηθούν ιδέες και να γίνουν επιχειρήσεις πολύ επιτυχημένες. Δεν είναι τυχαίο που επιχειρήσεις όπως το “θες γάλα”, το “coffee island” έχουν τεράστια απήχηση. Ο συνδυασμός υψηλής ποιότητας και χαμηλής τιμής καθιστά ένα προϊόν περιζήτητο.

Η γενικευμένη οικονομική κρίση λοιπόν, οδήγησε τους ανθρώπους σε μια κατάσταση “ληθάργου”. Οι όμορφες μέρες όμως έρχονται ύστερα από τη δική μας επαγρύπνηση και μόνο αν πιστέψουμε πως η λέξη “παράγω” και “επιχειρείν” είναι ταυτόσημες με τη λέξη Ελλάδα. Ας τολμήσουμε!!! Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας ηπείρου που “τολμά” είναι η Αμερική. Με την παραγωγή υψηλής ποιότητας τεχνολογικών προϊόντων καταφέρνει να αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο. Ιδιαίτερη ανάπτυξη σημείωσε και στον τομέα της νανοτεχνολογίας. Η νανοτεχνολογία έδωσε το ερέθισμα για πολύ καινοτόμες επιχειρηματικές ιδέες όπως στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας. Οι επιχειρηματικές αυτές ιδέες εμπορευματοποιούνται και βοηθούν την Αμερική στο να έχει μεγάλα έσοδα από την επιχειρηματική δραστηριότητα και να εξάγει τα συγκεκριμένα προϊόντα παγκοσμίως.

Έτσι λοιπόν, ο συγκερασμός επιστήμης και επιχειρηματικότητας αποτέλεσαν το δίαυλο για την μεγάλη επιτυχία της Αμερικής. Πρέπει να αναλογιστούμε λοιπόν τη σημασία της επιχειρηματικότητας. Να σκεφτούμε ότι η επιχειρηματικότητα θεωρείται από πολλούς παραγωγικός συντελεστής και άρα έχει νευραλγική σημασία για την ανάπτυξη της οικονομίας. Ας αδράξουμε επιχειρηματικές ευκαιρίες που θα  προσφέρουν οικονομικά οφέλη, ας μειώσουμε την τιμή διάθεσης των προϊόντων, ώστε να προσφέρουμε προϊόντα που μπορούν να τα αγοράσουν όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ο αντίκτυπος θα είναι μεγάλος στην κοινωνία μας και θα φέρει ελπίδες για αναδημιουργία της χώρας. Όσο σκεφτόμαστε απαισιόδοξα τόσο δεν ανελισσόμαστε και όσο αφήνουμε τη ζωή να προχωρά χωρίς να αξιοποιούμε επιχειρηματικές ευκαιρίες μένουμε εγκλωβισμένοι στην οικονομική κρίση.

Ο καθένας από μας αν πάρει την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο θα βοηθήσει στο να ανασυγκροτηθεί ο τομέας της επιχειρηματικότητας. Οι δυσοίωνες ειδήσεις πρέπει να μας δώσουν κίνητρο και να ανακάμψουμε σταδιακά, όπως η Αργεντινή, το Μεξικό, η Αυστραλία που τις προηγούμενες δεκαετίες βίωσαν επίσης το πρόβλημα της υπερχρέωσης, κατάφεραν όμως να ανασυγκροτηθούν. Πιστεύοντας στις δυνάμεις μας θα καταφέρουμε πολλά και σκεπτόμενοι πως ο ήλιος μπορεί να δύσει, αλλά μπορεί και να ανατείλει. Υλοποιούμε επιχειρηματικές ιδέες και στοχεύουμε στο καλύτερο, γιατί η Ελλάδα και το “επιχειρείν” είναι έννοιες ταυτόσημες.