«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου για πάντα.. Οι άνθρωποι δεν θα επαναστατούν. Δεν θα σηκώνουν το βλέμμα τους από τις οθόνες αρκετά, ώστε να καταλάβουν τι συμβαίνει».
Μαρία Λάμπρη | 16/04/20
Στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας βρίσκεται ο Μεγάλος Αδελφός. Ο Μεγάλος Αδελφός είναι αλάθητος και παντοδύναμος. Κάθε επιτυχία, κάθε επίτευγμα, κάθε νίκη, κάθε επιστημονική ανακάλυψη, κάθε γνώση, κάθε σοφία, ευτυχία, αρετή, θεωρείται ότι πηγάζει κατ' ευθείαν από τη διοίκηση και την έμπνευση του.
Στο μυθιστόρημα «1984», ο Όργουελ μας προειδοποιεί για τον απώτερο στόχο αυτών των κυβερνήσεων: Η απορρόφηση του ατόμου στο κράτος. Στις δημοκρατικές κοινωνίες, το δικαίωμα του ατόμου σε πεποιθήσεις και απόψεις είναι σεβαστές.Στο όραμα του εφιάλτη του Όργουελ, ο βασικός στόχος της ομάδας είναι η καταστροφή του ατόμου. Η ιδέα έστω απλώς να σκέφτεσαι κάτι σε αντίθεση με ό, τι η ομάδα έχει αποφασίσει ως αληθινό, είναι έγκλημα. Αυτό, σε συνδυασμό με την Νέα Ομιλία, κάνει οποιοδήποτε είδος ατομικής σκέψης αδύνατη.
Ο όρος Οργουελικός γεννήθηκε για να περιγράψει συνθήκες κυβερνητικής παρέμβασης στην ζωή των πολιτών, καθεστώτα ανελευθερίας, διαρκούς παρακολούθησης, και συλλογής ιδιωτικών πληροφοριών, ελέγχου της σκέψης.
«Το ξέρεις ότι η Νέα Ομιλία είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που το λεξιλόγιό της λιγοστεύει κάθε χρόνο; Ωραίο πράγμα η καταστροφή των λέξεων..
Δεν βλέπεις ότι ο όλος σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης; Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς..Κάθε χρόνο ολοένα και λιγότερες λέξεις, και οι ορίζοντες της συνείδησης ολοένα και θα στενεύουν».
Την ίδια στιγμή, η συναίσθηση του αόρατου πολέμου λόγω του Ιού και, κατά συνέπεια, του κινδύνου, προκαλεί όλη την ασκούμενη εξουσία να φαίνεται σαν κατάσταση φυσική και αναπόφευκτη για την επιβίωση.
Πρέπει το άτομο να έχει την νοοτροπία που είναι απαραίτητη στην εμπόλεμη κατάσταση. Δεν έχει σημασία αν γίνεται πραγματικά πόλεμος και, αφού δεν είναι δυνατόν να υπάρξει καμιά αποφασιστική νίκη, δεν έχει σημασία η καλή ή η κακή έκβαση του πολέμου. Το απαραίτητο είναι να υπάρχει η αόρατη απειλή. Η συστηματοποίηση της νοημοσύνης επιτυγχάνεται πιο εύκολα σε μια ατμόσφαιρα πολέμου και είναι τώρα σχεδόν παγκόσμια.
-Πώς βεβαιώνεται κάποιος για τη δύναμη του πάνω σε ένα άλλο, Ουίνστων;
Ο Ουίνστων σκέφτηκε:
-Κάνοντας τον να υποφέρει, είπε.
-Ακριβώς. Κάνοντας τον να υποφέρει. Η υπακοή δεν αρκεί.
Αν δεν υποφέρει, πως μπορεί να είσαι βέβαιος πως υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του;
Δύναμη είναι να επιβάλλεις πόνο και ταπείνωση.
Δύναμη είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι δίνοντας του το σχήμα που θέλεις εσύ. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι κόσμο δημιουργούμε; Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις ανόητες ηδονιστικές ουτοπίες που είχαν οραματιστεί οι παλιοί μεταρρυθμιστές.
Είναι ένας κόσμος φόβου και προδοσίας και βασανιστηρίων. Ένας κόσμος καταπιεστών και καταπιεζομένων, ένας κόσμος που όσο τελειοποιείται θα γίνεται όλο και πιο ανελέητος.
Απώτερος στόχος αυτού είναι να παρακαλάς στο μέλλον να είσαι φυλακισμένος για το δικό σου «καλό» και να το κάνεις οικειοθελώς χωρίς αντίσταση και έν τέλει να δεχτείς την απόλυτη χειραγώγηση γιατί εσύ ο ίδιος θα είσαι πια σκλάβος του «θανάτου».
Κι όμως …
Θα συναντηθούμε εκεί όπου δεν υπάρχει σκοτάδι.
Στο φως του Λόγου κρύβεται η Ζωή.
