Ο Γιώργος Χόμπης κάνει πράξη το μήνυμα του υπουργείου Υγείας και ακολουθεί τις οδηγίες των λοιμωξιολόγων για τον περιορισμό και την προφύλαξη από τον"αόρατο εχθρό" κορονοϊό, ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, παρακολουθεί τις εξελίξεις στον Έβρο και όταν τα δελτία ειδήσεων τελειώνουν, η τηλεοπτική ματιά του «πέφτει» στα, λίγα πλέον, τούρκικα σήριαλ που προβάλλονται αυτή την περίοδο στην ελληνική τηλεόραση.
Γιώργος Χόμπης | 21/03/20
Αρκετός λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα με αφορμή τα γεγονότα στον Έβρο και γενικότερα την τουρκική προκλητικότητα στα ελληνικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα ,για εμπάργκο απέναντι στα τούρκικα προϊόντα. Δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό Τύπο καλούν τους αναγνώστες να γυρίσουν την πλάτη σε όσα προϊόντα προέρχονται από τη γείτονα χώρα ως ένδειξη διαμαρτυρίας στα σχέδια του προέδρου Ερντογάν να πλημμυρίσει με εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες όχι μόνο από την Ασία, αλλά ακόμα και από χώρες της Αφρικής την ελληνική επικράτεια, ως μέσο πίεσης και εκβιασμού στην ουσία απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του.
Οι εικόνες συγκρούσεων που διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στην ελληνοτουρκική μεθόριο με τους υποκινούμενους μετανάστες και όχι μόνο, να πετούν πέτρες , δακρυγόνα και βόμβες μολότοφ εναντίων των ελληνικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων και τις αντίστοιχες τουρκικές να επιχειρούν να γκρεμίσουν το φράχτη ακόμα και με τεθωρακισμένα οχήματα που αγόρασαν με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να δημιουργήσουν ρήγμα εισόδου από το οποίο θα ξεχυθεί το «μεταναστευτικό και προσφυγικό ποτάμι» στο ελληνικό έδαφος, έκαναν πολύ κόσμο να διαβάζει την προέλευση των προϊόντων προκειμένου να αφήσει στην άκρη όσα προέρχονται από την Τουρκία.
Για να έχει αποτέλεσμα βέβαια μια τέτοια κίνηση, θα πρέπει να γίνει συνείδηση η οποία θα έχει διάρκεια και όχι να αποτελέσει "μόδα" που μόλις περάσει καιρός και "κατακαθίσει η ...σκόνη" των γεγονότων η κάποιο άλλο θέμα της επικαιρότητας το επισκιάσει, θα ξεχαστεί.
Μποϊκοτάζ όμως δεν πρέπει να γίνει μόνο στα προϊόντα που αγοράζουν οι καταναλωτές ,αλλά και στις τουρκικές σειρές που προβάλλονται στην ελληνική τηλεόραση. Μπορεί βεβαίως την τρέχουσα τηλεοπτική σεζόν να μην παρατηρείτε το φαινόμενο παλαιότερων όπου η μία τουρκική σειρά διαδέχονταν την άλλη στο καθημερινό πρόγραμμα των τηλεοπτικών καναλιών μετατρέποντας την ελληνική τηλεόραση σε ένα ιδιότυπο φροντιστήριο εκμάθησης της τούρκικης γλώσσας, αφού οι συγκεκριμένες παραγωγές, οι οποίες χρηματοδοτούνται από κρατικά κεφάλαια, πωλούνται με όρο να μην μεταγλωττίζονται.
Το χειρότερο βέβαια δεν είναι τόσο ή μόνο αν θα ακούγεται η τούρκικη γλώσσα, αν και προκαλούσε αρνητική εντύπωση όταν επί ώρες τα ελληνικά ακουγόταν μόνο στις διαφημίσεις, όσο η παράφραση ιστορικών γεγονότων με αποκορύφωμα αυτό της τηλεοπτικής μεταφοράς του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή, στην οποία επιχειρούσαν να εμφανίσουν μια εικόνα ωραιοποιημένη, αλλά εντελώς διαφορετική από την πραγματική του αιμοσταγούς Σουλτάνου.
Προτού βιαστείτε να χαρακτηρίσετε το άρθρο ποικιλοτρόπως αναρωτηθείτε για τα πραγματικούς στόχους πίσω από τους απαράβατους όρους για μη μεταγλώττιση. Αντίθετα δηλαδή από ό,τι συνέβαινε παλαιότερα με τις αντίστοιχες βραζιλιάνικες σαπουνόπερες. Ας σταματήσουν την προβολή αυτών των σειρών τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια ως ένδειξη συμπαράστασης προς εκείνους που φυλάττουν «Θερμοπύλες» και δέχονται τη βροχή από χημικά και δακρυγόνα. Διαφορετικά όσο συνεχίζουν να αγοράζουν τουρκικές σειρές, όλο και κάποιος «Φτερωτός θεός» ή κάποια «Ελίφ» ,που μπορεί τα συγκεκριμένα σήριαλ να κάνουν επίκληση στο συναίσθημα των τηλεθεατών και να μην παραποιούν ιστορικά γεγονότα, θα εισβάλει καθημερινά στις μικρές οθόνες των ελληνικών σπιτιών συμβάλλοντας σε οποιοδήποτε, έστω και μικρό, βαθμό στον εξοπλισμό με ακόμη περισσότερα δακρυγόνα των χεριών όσων βάλλουν προς την ελληνική πλευρά του Έβρου. Είναι κοροϊδία εξάλλου τηλεοπτικά κανάλια της χώρας μας από τη μία να ενημερώνουν για τις προσπάθειες των ελληνικών δυνάμεων και την επόμενη στιγμή να προβάλλονται οι περιπέτειες του «Φτερωτού Θεού» και της «Ελίφ». Γιατί μπορεί ο πολιτισμός να μη γνωρίζει σύνορα και να μην περιορίζεται στα όρια και τους κανόνες της πολιτικής, ωστόσο πάντα θα πρέπει να συνυπολογίζονται οι συνθήκες χωρίς να προτάσσεται πρώτα από όλα το οικονομικό όφελος...
