Αυτό που μπορεί εύκολα να παρατηρήσει κανείς, αν ασχοληθεί έστω και λίγο με τα παγκόσμια γεγονότα, είναι ότι από την εποχή του θουκυδίδη, μέχρι και την σημερινή, δεν έχουν μεταβληθεί πολλά, απλώς αρκετά επαναλαμβάνονται σε διαφορετικό χώρο και χρόνο και με διαφορετικά πρόσωπα. Σε αυτό το σημείο ας μου επιτραπεί η έκφραση: '' Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ''.
Η συζήτηση και η επιστημονική διερεύνηση γύρω από τις μαθησιακές δυσκολίες αποτελεί ένα καίριο ζήτημα ειδικότερα των τελευταίων χρόνων, εφόσον όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν πως δεν είναι κάτι σπάνιο αλλά κάτι που συναντιέται σε μεγάλο αριθμό των παιδιών, που ξεπερνά και το ποσοστό των κωφάλαλων στην Ελλάδα. Είναι γνωστό πως πρόκειται για το 3-5% του μαθητικού πληθυσμού, ποσοστό που αυξάνεται αν προστεθούν και οι ενήλικοι.
Ζούμε στον 21ο αιώνα. Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα μα παράλληλα αφύσικη εποχή.
Η ξυλοναυπηγική είναι μια τέχνη που ασκείται στην πατρίδα μας επί πολλούς αιώνες και σε όλες τις ιστορικές περιόδους.
Παρατηρείται συχνά ότι πολλοί άνθρωποι μιλάνε στο τηλέφωνο και ταυτόχρονα σχεδιάζουν σε ένα χαρτί τυχαίες εικόνες και παράξενα σχήματα που μοιάζουν με μουτζούρες παρακινούμενοι από βαθύτερες σκέψεις και αισθήσεις που τους καθοδηγούν σε μια «αυτόματη ζωγραφική».
«Ο φανατισμός είναι η μόνη μορφή θέλησης που μπορεί να διαπνέει τους αδύναμους και τους ντροπαλούς»(Νίτσε).