Της Αργύριου Σμαρούλας

''Όσοι είσαστε γύρω στα πενήντα, σίγουρα έχετε παίξει κρυφτό σε κάποια αλάνα ή σε κάποια αυλή στο χωριό. Φυλάω φώναζε ο φίλος και  εμείς κρυβόμασταν.

Ιανουάριος ;  βλέπουμε τις σκηνές απο την Κίνα με τους ανθρώπους να πεθαίνουν, νοσοκομεία να χτίζονται εν ριπεί οφθαλμού και η αστυνομία να επιτηρεί μη βγεί κανείς. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά η Κίνα είναι τόσο μακριά,δε φοβόμαστε, σιγά μην έρθει και σ' εμάς. Αμ δε ήρθε! πρώτα στην Ιταλία ,οι εικόνες μας καθηλώνουν και αρχίζουμε να φοβόμαστε για πρώτη φορά. Έτσι σιγά σιγά εξαπλώνεται σ' όλο τον κόσμο,φόβος παντού. Πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα,μέτρα,σχολεία κλειστά,σλόγκαν που μας θυμίζουν ότι πρέπει να μείνουμε σπίτι και να τηρούμε κανόνες υγιεινής.

16 Μάρτη φυλάω είπε ο εχθρός (κορωνοΐός ) και 'μεις κρυφτήκαμε στα σπίτια, φοβηθήκαμε και έντρομοι παρακολουθούσαμε τις ειδήσεις κάθε μέρα,ελπίζοντας να τελειώσει γρήγορα. Μαζευτήκαμε, τα παιδιά γύρισαν σπίτι,όλοι μαζί ξανά μετά απο καιρό. Μάθαμε να περπατάμε, να ανακαλύπτουμε μέρη και γειτονιές που δεν ξέραμε.Μάθαμε να χαιρόμαστε τον ήλιο και να χαιρόμαστε γι΄αυτό. Αρχίσαμε τα τηλέφωνα σε φίλους και συγγενείς για να περάσει ο χρόνος. Μάθαμε να σκεφτόμαστε και να ξαναβάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και να επαναπροσδιορίζουμε τις προτεραιότητες. Κοιμηθήκαμε, φάγαμε, χαλαρώσαμε και έτσι κάναμε Πάσχα για πρώτη φορά μόνοι. Άναψαμε τις λαμπάδες μας από το καντήλι μας και ψάλλαμε το Χριστός Ανέστη απο τα μπαλκόνια και τις αυλές μας. Γιορτάσαμε για πρώτη φορά τα γεννέθλια μας, μόνοι μας , κολλήμένοι στις οθόνες των υπολογιστών,περιμένοντας ευχές από τους φίλους.

Ήρθε ο Μάΐος '' Φτού και βγαίνω '' , βγήκαμε δειλά δειλά, πήγαμε στις δουλειές μας ,όσοι πήγαμε γιατί πολλοί τις χάσαμε και έτσι προυπαντήσαμε το καλοκαίρι. Ένα αλλοιώτικο καλοκαίρι, χωρίς θέατρο,συναυλίες,πανηγύρια, ένα μουγκό καλοκαίρι! Κάναμε δυό τρία μπάνια από απόσταση, βγήκαμε με τους φίλους γιά φαγητό με αντισηπτικό , και ήρθαν οι τουρίστες.

Σεμπτέβρης, δεύτερο κύμα έρχεται. '' Φτού και μπαίνω ''  , πάλι μέσα,αυτή τη φορά ποιό φοβισμένοι.Ο θάνατος βγήκε παγανιά. Οι Μ.Ε.Θ. να γεμίζουν και ο ένας να ρίχνει στον άλλο τις ευθύνες. Έτσι έντρομοι φτάσαμε στα Χριστούγεννα,  η λαχτάρα για λίγη απο τη μαγεία των εορτών,έδωσε το έναυσμα για να ανοίξει η αγορά.''Φτού και βγαίνω'', ψώνια click away,click inside, μάσκα παντού ,προσαρμοστηκαμε στο καινούργιο.

Πρώτη φορά ρεβεγιόν μόνοι, με διαδικτυακές ευχές για υγεία πάνω απ΄όλα. Φτού και μπαίνω , φτού και βγαίνω,  κύλαει ο καιρός!

Αρχίζουν να έρχονται τα εμβόλια, μαζί με το τρίτο κύμα και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι και το τελευταίο.Πάλι πιο μέσα ,πάλι έντρομοι, όλη η Ελλάδα κατακόκκινη. Η οικονομία καταρέει και μέσα σ' όλα αυτά τρομακτικές ανακαλύψεις που μας δείχνουν ότι,οτι λάμπει δεν είναι χρυσός. Τα νεύρα μας τσατάλια,επεισόδια βίας μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πως γίναμε έτσι!

Κουραστήκαμε,βαρεθήκαμε να παρακολουθούμε τη ζωή από το παράθυρο,θέλουμε να τελειώσει.

Μάσκα,εμβόλιο,φάρμακο,υπομονή, ίσως τη σκαπουλάρουμε και πούμε :

'' Φτού και βγαίνω ''