Βαρβάρα Ταβλαρίδου - Μπακάλη
Τις τελευταίες μέρες η Ελλάδα συγκλονίζεται από τις συνεχόμενες αποκαλύψεις για σεξουαλικά εγκλήματα παντός τύπου. Ενας βορβορώδης οχετός από φαινόμενα σωματικής και λεκτικής βίας, εκβιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων που φτάνουν μέχρι βιασμούς και κακοποιήσεις ανηλίκων και των δυο φύλων, αναδύεται καθημερινά στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δηλητηριάζοντας την κοινωνία μας και γκρεμίζοντας είδωλα αλλά και θεσμούς.
Το γνωστό κίνημα «ΜΕ ΤΟΟ» που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ με την υπόθεση Γουάϊνστάϊν έφτασε και στη χώρα μας και υιοθετήθηκε με τη γνωστή νεοελληνική υπερβολή και υποκρισία εξ αιτίας των οποίων κινδυνεύει να αυτοακυρωθεί και να εκπέσει σε επίπεδο αχαλίνωτου και εμετικού κουτσομπολιού στον κίτρινο τύπο. Γιατί αν εξαιρέσει κανείς το χώρο του αθλητισμού όπου χάρη στο φωτοστέφανο των λαμπρών επιτυχιών κάποιων πρωταθλητών από την πλειονότητα της κοινωνίας εθεωρείτο υγιής, τα υπόλοιπα ήσαν λίγο ή πολύ γνωστά και όχι μόνο στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ.
Περίσσευαν βία και σεξουαλική παρενόχληση κυρίως σε βάρος των γυναικών σ’ όλους τους χώρους δουλειάς αλλά αποσιωπούνταν από φόβο, ντροπή κι από μια αίσθηση αδυναμίας και πεποίθησης ότι το δίκιο τους βρίσκουν μόνο οι ισχυροί. Αλλά και τώρα που όπως λέγεται κατά κόρον «έσπασε το απόστημα», επιτρέψτε μου ν’ αμφιβάλλω για το αν θ’ αποδοθεί πραγματικά δικαιοσύνη. Υστερα από τόσα πολλά χρόνια από την τέλεση του αδικήματος δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις και οι εκ των υστέρων μαρτυρικές καταθέσεις κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν αναξιόπιστες.
Επιπλέον παρατηρείται ένα διαρκώς διογκούμενο κύμα καταγγελιών από άτομα που δράττονται απλά και μόνο της ευκαιρίας να καρπωθούν μια εφήμερη κι αμφιλεγόμενη δημοσιότητα ή να βλάψουν σκόπιμα κάποιους. Σ’ όλη δε αυτή τη νοσηρή κατάσταση παρεισέφρησε και η «πολιτική» με τα κόμματα ν’ αλληλοκατηγορούνται λες και βία, διαφθορά και διαστροφή έχουν κομματικό χρώμα!
« Τις πταίει» λοιπόν; Την απάντηση να δώσουν σ’ αυτό το πολύ σύνθετο πρόβλημα είναι άλλοι αρμοδιότεροι εμού. Επιτρέψτε μου ωστόσο να καταθέσω και τη δική μου ταπεινή άποψη όπως αυτή απορρέει από την εμπειρία μου ως εργαζόμενης γυναίκας και μητέρας.
- Φταίει ο τρόπος που οι περισσότερες μανάδες αγοριών ανατρέφουν τους γιούς τους. Καλλιεργώντας τους δηλαδή την αντίληψη ότι στο κυρίαρχο «αρσενικό» όλα επιτρέπονται. Ισως γιατί «ο γιός» εξακολουθεί δυστυχώς για κάποιες να είναι η κατεξοχήν «καταξίωσή» τους. Ακόμη και σήμερα στον τόπο μας η «αγορομάνα» χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και σεβασμού.
-Φταίει ο τρόπος που ανατρέφουν και τα κορίτσια εστιάζοντας αποκλειστικά στην ανάδειξη των θηλυκών προσόντων τους κι όχι στην αξία τους ως ατόμων.
-Φταίει η υποκουλτούρα που πρεσβεύει τη γρήγορη αναρρίχηση με κάθε μέσο σε κορυφές με πρόσκαιρη κι απατηλή λάμψη. Αξίες όπως εντιμότητα, αξιοκρατία, υπευθυνότητα, αγωνιστικότητα, επιμονή, υπομονή, σεβασμός στον άλλο, παρρησία, αυτοσεβασμός κι αξιοπρέπεια όσο πάνε και φθίνουν.
-Φταίει η συνεχιζόμενη υποβάθμιση του «θεόμορφου» ΕΡΩΤΑ από πολύτιμο άγγιγμα ψυχής σε φτηνό περιστασιακό σεξ.
-Φταίει η Παιδεία μας που διαχρονικά αδιαφορεί για τη συνεχιζόμενη αλλοίωση των αξιών που συνθέτουν μια υγιή κοινωνία.
Καιρός λοιπόν ν’ αναλάβουμε όλοι και όλες τις ευθύνες μας, καιρός για ένα διαφορετικό «ΜΕ ΤΟΟ».
