Μαρία Κοντοσώρου | 11/03/21
Σε έναν κόσμο που άλλαξε ή καλύτερα σε έναν κόσμο που αλλάχτηκε, οι γενιές των καλομαθημένων, των καλοπερασάκηδων και των γενικά βολεμένων κι οι νεότερες αυτών, των εφήβων και παιδιών με «τα έχουν όλα και δεν εκτιμάνε» καλούνται να επινοήσουν νέα δεδομένα που έχουν ήδη επινοηθεί από άλλους.
Δε χάθηκε τίποτα, λένε μερικοί. Καλύτερα για περάσουν κακουχίες λένε άλλοι. Και κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι κακουχία. Δεν είναι κακουχία, λοιπόν, η στέρηση της ελευθερίας και της ελεύθερης βούλησης ούτε της εκμάθησης της κοινωνικοποίησης μέσω της πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης και παιχνιδιού, αφού μπορεί να διαλέξει ο καθένας ποια και τι οθόνη θα χρησιμοποιήσει καθώς και πιο τ.μ. της οικίας του τον εξυπηρετεί. Κατά την ίδια θεωρία δεν υπάρχει άνθρωπος στις «ανεπτυγμένες» χώρες που χρειάζεται οθόνη και δε μπορεί να την αποκτήσει αφού υπάρχουν και τα επιδόματα!
Όσο για το θέμα υγεία – ανάπτυξη εγκεφάλου, ψυχολογική ευεξία κι καλή όραση – δεν τίθεται θέμα γιατί όσοι επιζήσουν της πανδημίας του νέου κορωνοϊου θα είναι βεβαίως υγιείς.
Το τέλος του 2019 όπως και το 2020 άφησαν ως φαίνεται μεγάλη κληρονομιά στα επόμενα έτη. Όχι, οι παγκόσμιες και τοπικές οικονομίες δεν έχουν πληχθεί τόσο όσο εάν δεν υπήρχαν μέτρα καραντίνας, διότι κόβεται νέο χρήμα και προσφέρονται διευκολύνσεις. Αυτό το συγκεκριμένο έκτακτο χρήμα κι οι όποιες διευκολύνσεις δε γίνεται δυστυχώς να χρησιμοποιηθούν μόνο στον τομέα της υγείας ώστε οι ευπαθείς ομάδες και τα κρούσματα να λαμβάνουν ολική θεραπεία/νοσηλεία.
Όχι, δεν υποστηρίζω να μην παίρνονται μέτρα, αλλά μέτρα λογικά, συνετά κι αποτελεσματικά χωρίς να πλήττουν όλα τα υπόλοιπα δεδομένα των κατά τόπους ζωών. Ναι, στην καραντίνα μόνο όταν κι όπου πράγματι χρειάζεται. Για παράδειγμα το να μειωθούν οι ώρες ελεγχόμενης κυκλοφορίας μόνο συνωστισμό θα προκαλέσει αφού όλοι θα «κυκλοφορούν» τις ίδιες ώρες… Ναι, υπάρχουν περίοδοι που εμφανίζονται «κόκκινες περιοχές» όπου είναι θεμιτό να τεθούν αυστηρότερα τοπικά μέτρα, όμως το για πόσο καιρό και πόσο θα ενισχύσουν έναν φαύλο κύκλο είναι υπό αμφισβήτηση.
Τίτλοι και περιεχόμενα ειδήσεων με λυπηρά και συγκλονιστικά στοιχεία. Τόσο τα κρούσματα όσο κι οι θάνατοι αλλά κι επιπτώσεις στις ζωές των «υγιών» μας κάνουν να ξεχνούμε όλα τα υπόλοιπα θέματα. Καμία μέρα πια δεν είναι φυσιολογική για έναν άνθρωπο που ενημερώνεται εάν δεν μιλήσει για την υφιστάμενη τραγική, αλλά τυχαία, συγκυρία της πανδημίας.
Ελπίζουμε κάθε επόμενη μέρα να μη μας «κλέψει» κι άλλες στιγμές. Ελπίζουμε κάθε επόμενη μέρα να μας φέρει μια ανάσα διαρκείας. Ελπίζουμε, όμως, χωρίς να κατανοούμε το ρόλο μας και τη στάση μας. Ζώντας σε μια χώρα όπου οι ελευθερίες μας ήταν μέρος της κουλτούρα μας θεωρούσαμε αδιανόητο να συμβεί κάτι παρόμοιο με αυτό που βιώνουμε, ατομικά κι ομαδικά. Ωστόσο, τώρα δείχνουμε να μη μας νοιάζει που μας ενοχλεί που ζούμε αυτήν την εμπειρία χωρίς χρονικό προσδιορισμό του τέλους της.
Σε έναν κόσμο που δεν ήταν ιδανικός προστέθηκαν κι οι σοβαροί περιορισμοί. Περιορισμοί που δίδαξαν ότι ήταν να διδαχθεί από την πρώτη τους εφαρμογή και τώρα απλά οδηγούν σε ρομποτικές συνήθειες.
Σε πρόσφατη ανακοίνωση ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι η πανδημία χρησιμοποιείται για να προσφερθούν νέες ψηφιακές υπηρεσίες στους πολίτες…
