Στην σημερινή εποχή υπάρχει μια λανθασμένη σύνδεση ανάμεσα στην υψηλή απόδοση των μαθητών στο σχολείο και στην συμπεριφορά τους. Συγκεκριμένα ορισμένοι γονείς δικαιολογούν την απρεπή συμπεριφορά των παιδιών τους βασιζόμενοι στο γεγονός ότι είναι άριστοι μαθητές και κάτοχοι πτυχίων ξένων γλωσσών. Η άποψη αυτή επικρατεί πανηγυρικά από την στιγμή που η πλειοψηφία του κόσμου επικροτεί την αντίληψη αυτή και την υποστηρίζει με σθένος. « Αυτό το παιδί είναι καλός μαθητής και συνεπώς υπόδειγμα συμπεριφοράς και ηθικής», υποστηρίζουν. Μια άποψη που έχει περάσει στο υποσυνείδητο των περισσότερων ως ορθή κάτι το οποίο βέβαια δεν ισχύει. Αργότερα, όταν τα παιδιά αυτά θα γίνουν κάτοχοι πτυχίων ανώτερων σχολών και εισβάλλουν στον επαγγελματικό στίβο έχοντας τον τίτλο του γιατρού ,δικηγόρου ή ανάλογων τίτλων που προκαλούν τον εντυπωσιασμό του γενικού συνόλου, επικρατεί η ίδια άποψη. Συνδέουν το επάγγελμα με το ήθος και κατοχυρώνουν τον τίτλο του ευυπόληπτου πολίτη.
Αλλοίμονο αν οι επιδόσεις μας στο σχολείο και αργότερα η απόκτηση πτυχίων να μπορούσαν να αντικαταστήσουν αξίες και ιδανικά που διδάσκονται μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον όπως ο σεβασμός, η ηθική, η αξιοπρέπεια, η αγάπη προς το συνάνθρωπο. Κανένα πτυχίο δεν προσφέρει όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Όταν ένα παιδί προσπαθεί και διαβάζει δεν σημαίνει ότι έχει από πίσω του γονείς με αξίες και γενικά μια ιδανική οικογένεια που τον στηρίζει, τον διδάσκει να αγαπά και να σέβεται τον συνάνθρωπο. Υπάρχουν παιδιά που διαβάζουν τα οποία ζουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο αποτελεί το πρότυπο οικογένειας προς αποφυγήν και άλλα παιδιά τα οποία όντως μεγαλώνουν με αξίες. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τις σχολικές επιδόσεις με την παιδεία η οποία διδάσκεται μέσα από την οικογένεια μας. Το κάθε παιδί είναι ένα ξεχωριστό όν , με έναν συγκεκριμένο δείκτη νοημοσύνης , χαρακτηριστικά όπως το πείσμα και η θέληση , τα οποία συμβάλλουν στις επιδόσεις του στο σχολείο.
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν κατάφεραν να σπουδάσουν λόγω της οικονομικής δυσχέρειας των γονιών τους ή κάποιων άλλων συνθηκών. Κατάφεραν όμως να βρουν μια εργασία στην οποία διαπρέπουν και ζουν αξιοπρεπέστατα. Γιατί λοιπόν να τους τοποθετήσουμε την ταμπέλα των λιγότερο ευυπόληπτων πολιτών; Διανύοντας τον 21ο αιώνα , αυτές οι αντιλήψεις είναι κρίμα να υφίστανται και να δημιουργούν λανθασμένες απόψεις, εξυψώνοντας κάποια άτομα και καταδικάζοντας κάποια άλλα.
Η παιδεία είναι θέμα ανατροφής και δεν συνδέεται με τα πτυχία και κατά συνέπεια με την άψογη συμπεριφορά.
Της Μαρίας Αρφαρά
