Μουλαρτζή Θ. Χρυσούλα
*απόφοιτος Φιλοσοφικής Σχολής Παν. Ιωαννίνων, Τμήμα Ψυχολογίας
Δεν μπορείς να κάνεις σκοπό της ζωής σου το να σταματήσεις αυτούς που σχολιάζουν, εκείνους που ζουν για να βλάπτουν ψυχολογικά και τους άλλους, τους τοξικούς που προκαλούν συναισθηματική φθορά. Θα έπρεπε μάλλον να διώκεται ποινικά το να «μην ξέρεις» να είσαι άνθρωπος. Εξάλλου, ο καθένας αντιλαμβάνεται ό, τι του επιτρέπει το μυαλό του και δίνει ό, τι έχει η ψυχή του.
Άνθρωποι που δημιουργούν δεσμούς εξάρτησης. Το συναισθηματικό δέσιμο μαζί τους δεν επιτρέπει να δεις καθαρά πως πρόκειται για παθολογικό ενδιαφέρον από μεριά τους και όχι για αγάπη. Υπάρχει ένα διαχωριστικό σημείο που οφείλει ο καθένας να σέβεται και να διατηρεί στις σχέσεις και στην επικοινωνία. Εκπτώσεις σεβασμού και αξιοπρέπειας; Το οφείλεις κάπου; Χρειάζεσαι γκρινιάρηδες, θυμωμένους, αρνητικούς, απαισιόδοξους; Μπορούν να τσακίσουν και τον πιο «δυνατό» χαρακτήρα. Έτσι απλά, γιατί θέλουν ή καλύτερα γιατί δεν είναι σε θέση να προσφέρουν κάτι άλλο. Βλαβεροί για τον εαυτό τους, μιας και πρόκειται για ανθρώπους άδειους, χωρίς άποψη και κρίση που επηρεάζονται από οτιδήποτε μοιάζει να έχει εξουσία και λάμψη. Σε παρασύρουν και μοιάζουν με μια δίνη που σου ρουφά ενέργεια.
Το κομβικό σημείο, νομίζω πως βρίσκεται μεταξύ του τι θα ήθελαν να ναι και του τι πραγματικά είναι. Οι τοξικοί για λάθη του παρελθόντος προσπαθούν να τιμωρήσουν το μέλλον των άλλων. Χαμένοι στις σκέψεις τους, πλάθουν ιστορίες, είναι υπερβολικά, θαρρείς παίζουν στο σανίδι κάποιο δράμα. Σε κερδίζουν με την ευγένειά τους, έχοντας έντονες εκφράσεις αγάπης και συναισθηματισμού - και μεταξύ μας είναι ελκυστικοί, αφού οι στιγμές που δεν παρουσιάζουν τοξικότητα, σε γεμίζουν ευτυχία. Γίνεσαι θύμα της χειριστικότητάς τους και παρακολουθείς σαν θεατής να επικρίνουν τη ζωή σου, να μιλούν με θράσος και έλλειψη απολογητικότητας, μιας και εσύ φταις για όλα! Για όλα, για τον αρνητισμό που εκπέμπουν, γιατί δεν λύνεις τα θέματα τους και για το μότο τους.. ένα "δε με νοιάζει" να πλανάται παντού. Α! δεν το ξερες; Δεν τους νοιάζει! Κοίταζε άναυδος, αναρωτώμενος για τα στοιχειώδη, λογική, αξιοπρέπεια, θετική σκέψη, υγιής συζήτηση.
Είναι μόνοι, παίζουν ρόλους, ασπάζονται ιδέες άλλων, είναι ψυχικά ασταθείς και ουσιαστικά εκείνο που δεν γουστάρουν είναι ο εαυτός τους. Μην τους κάνεις το χατίρι, η ζωή δεν περνάει για χατίρια. Ό, τι τους έδωσες ήταν χάρισμα! Δεν το χρωστούσες. Μην το πάρεις πίσω, απλά φύγε, τρέξε! Άφησέ τους το για να σε θυμούνται. Μάθημα αυτοί για σένα, μάθημα κι εσύ για εκείνους.
Δεν φταίνε! Το ψέμα αρέσει, πουλάει! Εσύ φταις που συνεχίζεις και το τρως. Πόσο θλιβερό να σκορπάς αρνητισμό(;) σαν άπνοια μοιάζει, σαν παιχνίδι συναισθημάτων που θίγει αξιοπρέπειες, επειδή απλά κάποιος δεν έχει όσα θέλει, αλλά και δεν προσπαθεί για τίποτα. Περιμένει να έρθουν μάλλον, έτσι από μόνα τους. Η ηρεμία είναι δώρο και η αξιοπρέπεια προνόμιο. Ψαξ’ το και ζήσε παίρνοντας βαθιές αναπνοές. Τις ανάσες σου να τις χαρίζεις, ως αντίδοτο στο χαμόγελο που σου προσφέρουν εκείνοι που έντεχνα ξέρουν να σου δίνουν στιγμές. Να κόβεται η ανάσα σου, μα επειδή δεν χωρά η ευτυχία, όχι από αδυναμία. Τα όρια όταν τα ξεπερνάς παύουν και να υπάρχουν. Καλά και τα θεριά, μα υπάρχουν και άνθρωποι.
Ανθρωπότητα λαμβάνεις; Όβερ!
